คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 20/2496

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยลักทรัพย์หรือรับของโจรจำเลยปฏิเสธต่อสู้กรรมสิทธิ์ว่าทรัพย์ของกลาง (ราคา 700 บาท)เป็นของจำเลยเมื่อศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงต้องกันมาว่า ทรัพย์ของกลางเป็นของผู้เสียหาย ให้คืนแก่ผู้เสียหายแม้ศาลชั้นต้นจะลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์และศาลอุทธรณ์กลับว่า จำเลยยังไม่ผิดในทางอาญา ให้ยกฟ้องก็ตาม จำเลยก็จะฎีกาเถียงข้อเท็จจริงว่า ทรัพย์ของกลางเป็นของจำเลยไม่ได้

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยลักทรัพย์ หรือรับของโจร ขอให้ลงโทษ

จำเลยปฏิเสธ ต่อสู้ว่าทรัพย์ของกลางเป็นของจำเลย

ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยลักรถจักรยาน (ราคา 700 บาท) ของผู้เสียหายไปจริง จึงพิพากษาว่าจำเลยผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 288

โจทก์จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า การที่จำเลยได้รถจักรยานของกลางไปก็โดยจำเลยให้น้องผู้เสียหายยืมรถนี้มา แล้ว จำเลยไม่คืนให้จึงไม่เป็นผิดฐานลักทรัพย์หรือรับของโจร จึงพิพากษากลับให้ยกฟ้องคืนของกลางให้ผู้เสียหาย

โจทก์จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงต้องกันมาว่ารถจักรยานของกลางรายนี้เป็นของผู้เสียหาย ให้คืนแก่ผู้เสียหาย จำเลยจะฎีกาเถียงข้อเท็จจริงว่า รถจักรยานของกลางเป็นของจำเลยไม่ได้ ต้องห้ามมิให้ฎีกา

ส่วนฎีกาของโจทก์ ฯลฯ ฟังไม่ได้ จึงพิพากษายืน