คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2007/2492

การที่นายท้ายเรือยนต์ไม่มีใบอนุญาตทะเบียนเรือติดในเรือไว้ให้เจ้าพนักงานตรวจชั่วระยะเวลาที่เจ้าหน้าที่นัดให้เอาไปต่ออายุนั้น ไม่มีความผิดตามพระราชบัญญัติเดินเรือในน่านน้ำสยาม 2456 มาตรา 150,151

คดีมาสู่ศาลฎีกาเฉพาะจำเลยที่ 1 ซึ่งข้อหามีว่า จำเลยที่ 1 เป็นนายท้ายเรือยนตร์ทำการควบคุมเรือรับส่งคนโดยสาร แต่ไม่มีทะเบียนเรือให้ตรวจสอบในขณะใช้เรือ

จำเลยที่ 1 ให้การว่า พนักงานเจ้าท่านัดต่ออายุทะเบียนเรือเจ้าของเรือจำต้องเอาทะเบียนเรือไปแสดงที่จังหวัดนราธิวาสอันเป็นที่นัดต่อทะเบียนเรือ จึงไม่มีไว้ให้ตรวจ โจทก์ไม่สืบพยาน

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่า จำเลยที่ 1 ไม่มีผิดให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงมิได้ปรากฏว่า จำเลยไม่ได้รักษาใบอนุญาตไว้ในเรือ หรือจำเลยไม่ได้แสดงใบอนุญาตตามพระราชบัญญัติเดินเรือในน่านน้ำสยาม 2456 มาตรา 150, 151 ใบอนุญาตจะไม่มีในเรือและการแสดงใบอนุญาตจะทำไม่ได้ก็ชั่ว แต่เมื่อเจ้าหน้าที่นัดให้เอาใบอนุญาตไปต่ออายุ จำเลยไม่ได้ฝ่าฝืนกฎหมาย 2 บทนั้น อนึ่งคำแก้ตัวจำเลยในคำให้การนั้น เป็นข้อต่อสู้เสมือนหนึ่งว่า จำเลยไม่ได้ทำความผิด มิใช่คำรับสารภาพ

พิพากษายืน