คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2013/2500

โจทก์กล่าวในฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดในวันที่ 22 ก.ค. 2499 แต่ตามทางไต่สวนได้ความว่าจำเลยกระทำผิด ในวันที่ 22 ก.ย. 2499 เป็นการผิดเดือนไปเมื่อการแตกต่างดังกล่าว ถือว่า เป็นการแตกต่าง ในข้อสาระสำคัญ ซึ่งเท่ากับว่าจำเลยไม่ได้กระทำ ผิดตามวันที่โจทก์ฟ้อง ต้องยกฟ้อง ไม่จำเป็นต้องพิจารณาถึงว่าจำเลยหลงข้อต่อสู้หรือไม่ต่อไป

ฉะนั้นแม้คดีนี้จะเป็นเพียงชั้นไต่สวนมูลฟ้องก็ดี เมื่อชั้นพิจารณายังต้องยกฟ้องเช่นนี้ คดีนี้ก็ต้องยกฟ้องเช่นเดียวกัน .

( ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 1/2501)

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจใช้อาวุธปืนยิงทำร้ายร่างกายโจทก์ถึงบาดเจ็บ ๑ แห่ง โดยเจตนาจะฆ่า แต่หากมีเหตุสุดวิสัยที่จำเลยจะป้องกันได้มาขัดขวางเสีย ่ โจทก์จึงไม่ถึงแก่ความตาย เหตุเกิดที่ตำบลจำปาโมง อำเภอบ้านฝือ จังหวัดอุดรธานี ขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๕๙,๖๐

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วเห็นว่า โจทก์กล่าวในฟ้องถึงวันเกิดเหตุเป็นวันที่ ๒๒ ก.ค. ๒๔๙๕ แต่ทางพิจารณาปรากฎว่าเหตุเกิดวันที่ ๒๒ กันยายน ๒๔๙๕ ่ ฉะนั้นข้อเท็นจริงตามที่ปรากฎในทางไต่สวนจึงแตกต่างกันข้อเท็จจริงดังที่ปรากฎในฟ้องในสาระสำคัญ จึงพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุธรณ์พิพากษายืน

โจทย์ฎีกา

โดยที่ประชุมใหญ่ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้เป็นอันฟังได้ว่าข้อเท็จจริงที่ปรากฎในการไต่สวนมูลฟ้อง แตกต่างกับข้อเท็จจริงที่กล่าวในพ้อง โดยฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดในวันที่ ๒๒ ก.ค. ๒๔๙๙ แต่ตามทางไต่สวนได้ความว่า จำเลยกระทำผิดในวันที่ ๒๒ ก.ย. ๒๔๙๙ เป็นการผิด เดือนไป ตามป.วิ.อาญา มาตรา ๑๙๒ วรรค ๒ ซึ่งแก้ ไข โดย พ.ร.บ. แก้ไขเพิ่มเติม ป.วิ.อาญา (ฉบับที่ ๖) พ.ศ. ๒๔๙๙

และเห็นว่าการแตกต่างดังกล่าวถือว่าเป็นการแตกต่างในข้อสาระสำคัญ เท่ากับว่าจำเลยไม่ได้กระทำผิดตามวันที่ โจทก์ฟ้อง ต้องยกฟ้อง ไม่จำเป็นต้องพิจารณาถึง ว่าจำเลยหลงต่อสู้หรือไม่ต่อไป เมื่อชั้นพิจารณายังต้องยกฟ้องเช่นนี้ คดีก็ต้องยกฟ้องเช่นเดียว กัน พิพากษายืน .