คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2015/2497

โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยมีธนาบัตรปลอมโดยรู้อยู่ไว้เพื่อจำหน่ายขอให้ลงโทษตาม ก.ม.อาญา ม.203 ,204 นั้นเป็นฟ้องที่ขาดเกณฑ์โทษตาม ม.204 แม้ข้อเท็จจริงโจทก์จะนำสืบว่าจำเลยใช้ธนาบัตรปลอมโดยรู้ว่าเป็นธนบัตรปลอมก็ลงโทษจำเลยตาม ม.204 ไม่ได้ เพราะเป็นข้อเท็จจริงนอกคำฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจมีธนบัตรปลอมรวม ๖ ฉบับโดยรู้ว่าเป็นธนบัตรปลอมไว้เพื่อจำหน่าย ขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๐๓,๒๐๔

จำเลยรับว่าจับธนบัตรของกลางได้จากจำเลยจริง แต่จำเลยไม่ทราบว่าเป็นธนบัตรปลอม

ศาลอาญาพิพากษาว่าจำเลยผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๐๔ จำคุก ๑ ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าโจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยมีธนบัตรปลอมไว้เพื่อจำหน่าย ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยนำธนบัตรของกลางออกใช้ซื้อของเป็นข้อนอกประเด็นคำฟ้อง จึงพิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกาว่า ฟ้องโจทก์ลงโทษตาม ม.๒๐๔ ได้

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ไม่ได้กล่าวในฟ้องว่าจำเลยได้เอาธนบัตรนั้นออกจำหน่ายอย่างใด จึงขาดเกณฑ์ความผิดตามมาตรา ๒๐๔ จะฟังข้อเท็จจริงนอกจากประเด็นแห่งคำฟ้องไม่ได้ พิพากษายืน