คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 203/2511

คดีที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น ลงโทษจำคุกจำเลย3 เดือนโดยฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยลักจากสาคูรายพิพาทซึ่งอยู่ในที่ดินของโจทก์ จำเลยฎีกาเถียงว่าโจทก์ไม่ได้เป็นเจ้าของที่ดินที่ปลูกต้นจากสาคูจึงมิใช่เจ้าของจากสาคู ดังนี้ เป็นฎีกาปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218

คดีนี้ โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เป็นเจ้าของที่ดินสวนจาก โดยซื้อจากนางแป้นมารดาจำเลย จำเลยบังอาจลักยอดจากและตัดต้นจากคิดเป็นเงิน 1,000 บาทไปโดยทุจริต ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 334

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วฟังว่า นางแป้นมารดาจำเลยรับมรดกนายแสงบิดาจำเลยทำสัญญาโอนขายที่พิพาทให้โจทก์ โจทก์ย่อมได้สิทธิในที่ดินพร้อมทั้งผลอาสินบนที่ดินนั้น การที่จำเลยเข้าไปตัดฟันต้นสาคู (จาก) ใบสาคูในที่ดิน มิใช่เพราะความเข้าใจผิดหรือไม่ทราบว่าที่ดินบริเวณปลูกต้นสาคูเป็นของโจทก์ จำเลยเจตนาลักทรัพย์ จึงมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 334 ให้จำคุกจำเลย 3 เดือน

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาคัดค้านว่าโจทก์ไม่ใช่เจ้าของที่ดินปลูกต้นจากสาคู

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ฎีกาของจำเลยที่ว่าโจทก์ไม่ได้เป็นเจ้าของที่ดินที่ปลูกต้นจากสาคูรายพิพาท จึงไม่ใช่เจ้าของจากสาคูที่ฟ้องนั้น เป็นการเถียงข้อเท็จจริงซึ่งศาลล่างรับฟังมาแล้วว่าจากสาคูรายพิพาทอยู่ในที่ดินของโจทก์ เพราะนางแป้นผู้รับมรดกนายแสงบิดาจำเลยขายให้โจทก์ คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้จำคุกจำเลยเพียง 3 เดือน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 ห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง

พิพากษายืน