คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2041/2497

วางเพลิงจุดเผาบ้านเรือนซึ่งผู้เสียหายและครอบครัวใช้เป็นที่อยู่อาศัย ไม่ใช่เป็นโรงเรือนชั่วคราว เรือนที่ไหม้เป็นเรือนเสาไม้จริง ฟากพื้นไม้ไผ่ เครื่องบนไม้รวก หลังคาแฝกและใบพลวง ราคา 150 บาท และไฟยังไหม้ทรัพย์สินของผู้เสียหายอีก 276 บาท ไม่ใช่เป็นทรัพย์เล็กน้อยสำหรับชาวชนบท การกระทำของจำเลยจึงเป็นผิดตาม มาตรา 186(1)

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยจุดเผาบ้านเรือนอันเป็นเคหะสถานที่อยู่อาศัยของนายชุ่ม แย้มเกษร ไหม้ 1 หลังและไหม้สิ่งของอีกรวมทั้งสิ้น 426 บาท ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา มาตรา 186

จำเลยรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นเห็นว่าบ้านที่ไหม้ไม่ใหญ่โตแข็งแรงมีราคาเล็กน้อยไม่น่ากลัวจะลุกลามไปถึงทรัพย์สินอื่น จำเลยควรมีผิดตาม มาตรา 189แต่ไม่ปรากฏว่าได้มีการร้องทุกข์จึงพิพากษาให้ยกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ลงโทษจำเลยตาม มาตรา 186(1), 59 จำคุก 5 ปี

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าบ้านเรือนที่ไหม้เป็นเรือนเสาไม้จริงฟากพื้นไม้ไผ่ สูงจากดินศอกเศษ เครื่องบนไม้รวก หลังคามุงแฝกและใบพลวงจากพื้นถึงหลังคาสูงวาเศษ ราคา 150 บาท ใช้เป็นเคหะสถานที่อยู่อาศัยของผู้เสียหายและครอบครัวรวมกันถึง 4 คน ไม่ใช่เป็นเพียงโรงเรือนชั่วคราว นอกจากนั้นยังไหม้เสื้อผ้าอีกราคา 276 บาท รวมเป็นเงิน 426 บาท จึงไม่ใช่ทรัพย์เล็กน้อยสำหรับชาวชนบทเช่นผู้เสียหาย จำเลยจึงมีผิดฐานวางเพลิงจุดเผาเคหะสถานที่อยู่อาศัยศาลฎีกาพิพากษายืน