คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2041/2522

เมื่อศาลพิพากษาให้ริบรถยนต์ของกลางแล้ว เจ้าของรถไม่มีกรรมสิทธิ์ในรถยนต์คันนั้นอีกต่อไป ผู้ร้องซื้อรถยนต์ของกลางขณะที่ผู้ขายไม่มีกรรมสิทธิ์ในรถยนต์ แม้ผู้ร้องจะซื้อโดยสุจริตและแก้ทะเบียนเป็นของผู้ร้องแล้ว ผู้ร้องก็ไม่ได้กรรมสิทธิ์ในรถยนต์ของกลางไม่มีสิทธิร้องขอรถยนต์ของกลางคืนตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 36

คดีนี้ศาลพิพากษาลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติป่าไม้ และให้ริบไม้กับรถยนต์ของกลาง ผู้ร้องยื่นคำร้องขอให้ศาลสั่งคืนรถยนต์ของกลาง โดยอ้างว่าผู้ร้องได้ซื้อรถยนต์ของกลางมาจากนายอนุวัฒน์ ผู้ร้องมิได้รู้เห็นเป็นใจในการกระทำความผิด จำเลยยืมรถยนต์ของกลางของผู้ร้องซึ่งเป็นมารดาของจำเลย โดยผู้ร้องไม่ทราบว่าจำเลยยืมไปทำอะไร

ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้ววินิจฉัยว่า ผู้ร้องซื้อและรับโอนรถยนต์ของกลางภายหลังที่ศาลสั่งริบแล้ว ผู้ร้องไม่มีกรรมสิทธิ์ในรถยนต์ของกลาง ให้ยกคำร้อง

ผู้ร้องอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ผู้ร้องฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลพิพากษาลงโทษจำเลยและให้ริบรถยนต์ของกลางเมื่อวันที่ ๑๖ มีนาคม ๒๕๒๑ ผู้ร้องซื้อรถยนต์ของกลางเมื่อวันที่ ๙ มิถุนายน ๒๕๒๑ ภายหลังที่ศาลได้มีคำพิพากษาให้ริบรถยนต์ของกลางแล้ว เมื่อศาลพิพากษาให้ริบรถยนต์ของกลางแล้วนับแต่วันที่ศาลพิพากษาเจ้าของรถไม่มีกรรมสิทธิ์ในรถยนต์คันนั้นอีกต่อไป

ผู้ร้องซื้อรถยนต์ของกลางขณะที่ผู้ขายไม่มีกรรมสิทธิ์ในรถยนต์ แม้ผู้ร้องจะซื้อโดยสุจริตและแก้ทะเบียนเป็นของผู้ร้องแล้ว ผู้ร้องก็ไม่ได้กรรมสิทธิ์ในรถยนต์ของกลาง ไม่มีสิทธิรอ้งขอรถยนต์ของกลางคืนตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๖

พิพากษายืน