คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2046/2535

สัญญานายหน้าเป็นการตกลงระหว่างกันว่า นายหน้าจะทำการเพื่อชี้ช่องหรือจัดการให้อีกฝ่ายหนึ่งได้ทำสัญญากับบุคคลภายนอก และไม่มีกฎหมายบัญญัติว่าการทำสัญญาจะต้องปฏิบัติเช่นใด ดังนั้นการทำสัญญาหรือตกลงดังกล่าวจึงไม่มีแบบ เพียงแต่คู่สัญญาตกลงกันด้วยวาจาสัญญานายหน้าย่อมเกิดขึ้นตามข้อตกลงนั้น.

โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยชำระค่านายหน้าที่ค้างเงินจำนวน150,000 บาท พร้อมดอกเบี้ย

จำเลยให้การว่า จำเลยไม่ได้ให้โจทก์เป็นนายหน้าขายที่ดินสัญญานายหน้าไม่ได้ทำเป็นหนังสือ จึงมิได้ทำตามแบบตกเป็นโมฆะ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระค่านายหน้าจำนวน 150,000 บาทให้โจทก์พร้อมดอกเบี้ย

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "เห็นสมควรวินิจฉัยฎีกาของจำเลยในข้อที่ว่าสัญญานายหน้าจะต้องมีแบบโดยทำเป็นหนังสือหรือไม่ก่อนปัญหานี้เห็นว่า สัญญานายหน้าเป็นการตกลงระหว่างกันว่านายหน้าจะทำการเพื่อชี้ช่องหรือจัดการให้อีกฝ่ายหนึ่งได้ทำสัญญากับบุคคลภายนอก และไม่มีบทกฎหมายบัญญัติว่าการทำสัญญาจะต้องปฏิบัติเช่นใด ดังนั้น การทำสัญญาหรือตกลงดังกล่าวจึงไม่มีแบบ กล่าวคือไม่จำเป็นต้องทำเป็นหนังสือหรือต้องลงลายมือชื่อคู่สัญญาทั้งสองฝ่าย เพียงแต่คู่สัญญาตกลงกันด้วยวาจาโดยมีเจตนาจะผูกนิติสัมพันธ์ตรงตามความประสงค์เดียวกันสัญญานายหน้าย่อมเกิดขึ้นตามข้อตกลงนั้น ที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าการแต่งตั้งหรือมอบหมายเป็นนายหน้าไม่ต้องทำตามแบบ จึงชอบแล้ว..."

พิพากษายืน.