คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2054/2525

ตามพระธรรมนูญศาลยุติธรรม มาตรา 15 ประกอบด้วยมาตรา 22(3)บัญญัติให้ศาลแขวงมีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีแพ่งซึ่งราคาทรัพย์สินที่พิพาทหรือจำนวนเงินที่ฟ้องไม่เกินหนึ่งหมื่นบาทนั้นจำนวนเงินที่ฟ้องนี้หมายถึง จำนวนเงินรวมกันในคำฟ้องที่โจทก์แต่ละคนฟ้องขอให้ศาลบังคับให้จำเลยชำระไม่ว่าจำนวนเงินดังกล่าวจะเกิดจากมูลหนี้รายเดียวหรือมูลหนี้หลายรายรวมกันก็ตามเมื่อรวมจำนวนเงินที่ฟ้องในมูลหนี้เหล่านั้นแล้วมีจำนวนไม่เกินหนึ่งหมื่นบาทคดีก็อยู่ในอำนาจศาลแขวงที่จะพิจารณาพิพากษาหากรวมกันแล้วเกินหนึ่งหมื่นบาทคดีก็ไม่อยู่ในอำนาจศาลแขวงที่จะพิจารณาพิพากษา

โจทก์ฟ้องจำเลยเรียกเงินตามเช็ค 6 ฉบับจำนวนเงินฉบับละ 5,000 บาท ซึ่งถึงกำหนดจ่ายเงินต่างวันกัน รวมเงิน 30,000 บาทและเรียกดอกเบี้ยอีก 1,300 บาทรวมเป็น 31,300 บาท

ศาลชั้นต้นตรวจคำฟ้องของโจทก์แล้วมีคำสั่งว่าเช็คที่โจทก์ฟ้องจำเลยแต่ละฉบับจำนวนเงินไม่เกิน 10,000 บาทอยู่ในอำนาจศาลแขวงที่จะพิจารณาพิพากษา ไม่รับคำฟ้องให้คืนค่าธรรมเนียมศาลทั้งหมด

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าที่พระธรรมนูญศาลยุติธรรม มาตรา 15 ประกอบด้วยมาตรา 22(3) แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมพระธรรมนูญศาลยุติธรรม (ฉบับที่ 7) พ.ศ. 2522 มาตรา 3 และมาตรา 4 บัญญัติให้ศาลแขวงมีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีแพ่งซึ่งราคาทรัพย์สินที่พิพาทหรือจำนวนเงินที่ฟ้องไม่เกินหนึ่งหมื่นบาทนั้นจำนวนเงินที่ฟ้องตามบทบัญญัติดังกล่าวนี้หมายถึงจำนวนเงินรวมกันในคำฟ้องที่โจทก์แต่ละคนฟ้องขอให้ศาลบังคับให้จำเลยชำระไม่ว่าจำนวนเงินดังกล่าวจะเกิดจากมูลหนี้รายเดียวหรือมูลหนี้หลายรายรวมกันก็ตาม เมื่อรวมจำนวนเงินที่ฟ้องในมูลหนี้เหล่านั้นแล้วมีจำนวนไม่เกินหนึ่งหมื่นบาทคดีก็อยู่ในอำนาจศาลแขวงที่จะพิจารณาพิพากษาหากจำนวนเงินที่ฟ้องในมูลหนี้รายเดียวหรือหลายรายรวมกันแล้วเกินหนึ่งหมื่นบาทคดีก็ไม่อยู่ในอำนาจศาลแขวงที่จะพิจารณาพิพากษา คดีนี้แม้หนี้ตามเช็คแต่ละฉบับตามฟ้องจะมีจำนวนเงินเพียง 5,000 บาท แต่เมื่อรวมหนี้ตามเช็คทั้ง 6 ฉบับ และดอกเบี้ยแล้วเป็นจำนวนเงินที่โจทก์ฟ้องเรียกจากจำเลยถึง 31,300 บาท คดีจึงไม่อยู่ในอำนาจของศาลแขวงที่จะพิจารณาพิพากษา ฎีกาของโจทก์ฟังขึ้น

พิพากษากลับ ให้ศาลชั้นต้นรับฟ้องของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไปค่าฤชาธรรมเนียมทั้งสามศาลให้ศาลชั้นต้นรวมสั่งเมื่อมีคำพิพากษาหรือคำสั่งใหม่