คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2054/2525

ตามพระธรรมนูญศาลยุติธรรม มาตรา 15 ประกอบด้วยมาตรา 22 (3) บัญญัติให้ศาลแขวงมีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีแพ่งซึ่งราคาทรัพย์สินที่พิพาทหรือจำนวนเงินที่ฟ้องไม่เกินหนึ่งหมื่นบาท นั้นจำนวนเงินที่ฟ้องนี้หมายถึง จำนวนเงินรวมกันในคำฟ้องที่โจทก์แต่ละคนฟ้องขอให้ศาลบังคับให้จำเลยชำระไม่ว่าจำนวนเงินดังกล่าวจะเกิดจากมูลหนี้รายเดียวหรือมูลหนี้หลายรายรวมกันก็ตาม เมื่อรวมจำนวนเงินที่ฟ้องในมูลหนี้เหล่านั้นแล้วมีจำนวนไม่เกินหนึ่งหมื่นบาทคดีก็อยู่ในอำนาจศาลแขวงที่จะพิจารณาพิพากษาหากรวมกันแล้วเกินหนึ่งหมื่นบาทคดีก็ไม่อยู่ในอำนาจศาลแขวงที่จะพิจารณาพิพากษา

โจทก์ฟ้องจำเลยเรียกเงินตามเช็ค ๖ ฉบับจำนวนเงินฉบับละ ๕,๐๐๐บาท ซึ่งถึงกำหนดจ่ายเงินต่างวันกัน รวมเงิน ๓๐,๐๐๐ บาทและเรียกดอกเบี้ยอีก ๑,๓๐๐ บาทรวมเป็น ๓๑,๓๐๐ บาท

ศาลชั้นต้นตรวจคำฟ้องของโจทก์แล้วมีคำสั่งว่าเช็คที่โจทก์ฟ้องจำเลยแต่ละฉบับจำนวนเงินไม่เกิน ๑๐,๐๐๐ บาท อยู่ในอำนาจศาลแขวงที่จะพิจารณาพิพากษา ไม่รับคำฟ้องให้คืนค่าธรรมเนียมศาลทั้งหมด

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าที่พระธรรมนูญศาลยุติธรรม มาตรา ๑๕ ประกอบด้วยมาตรา ๒๒(๓) แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมพระธรรมนูญศาลยุติธรรม (ฉบับที่ ๗) พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๓ และมาตรา ๔ บัญญัติให้ศาลแขวงมีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีแพ่ง ซึ่งราคาทรัพย์สินที่พิพาทหรือจำนวนเงินที่ฟ้องไม่เกินหนึ่งหมื่นบาทนั้น จำนวนเงินที่ฟ้องตามบทบัญญัติดังกล่าวนี้ หมายถึงจำนวนเงินรวมกันในคำฟ้องที่โจทก์แต่ละคนฟ้องขอให้ศาลบังคับให้จำเลยชำระไม่ว่าจำนวนเงินดังกล่าวจะเกิดจากมูลหนี้รายเดียวหรือมูลหนี้หลายรายรวมกันก็ตาม เมื่อรวมจำนวนเงินที่ฟ้องในมูลหนี้เหล่านั้นแล้วมีจำนวนไม่เกินหนึ่งหมื่นบาทคดีก็อยู่ในอำนาจศาลแขวงที่จะพิจารณาพิพากษา หากจำนวนเงินที่ฟ้องในมูลหนี้รายเดียวหรือหลายรายรวมกันแล้วเกินหนึ่งหมื่นบาทคดีก็ไม่อยู่ในอำนาจศาลแขวงที่จะพิจารณาพิพากษา คดีนี้แม้หนี้ตามเช็คแต่ละฉบับตามฟ้องจะมีจำนวนเงินเพียง ๕,๐๐๐ บาท แต่เมื่อรวมหนี้ตามเช็คทั้ง ๖ ฉบับ และดอกเบี้ยแล้วเป็นจำนวนเงินที่โจทก์ฟ้องเรียกจากจำเลยถึง ๓๑,๓๐๐ บาท คดีจึงไม่อยู่ในอำนาจของศาลแขวงที่จะพิจารณาพิพากษา ฎีกาของโจทก์ฟังขึ้น

พิพากษากลับ ให้ศาลชั้นต้นรับฟ้องของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไปค่าฤชาธรรมเนียมทั้งสามศาลให้ศาลชั้นต้นรวมสั่งเมื่อมีคำพิพากษาหรือคำสั่งใหม่