คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2084-2085/2523

หนี้เงินที่เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์นำมาขอรับชำระหนี้เป็นหนี้ตามคำพิพากษาซึ่งตามมาตรา 145 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ให้ถือว่าผูกพันคู่ความนับตั้งแต่วันที่ศาลได้พิพากษา หนี้เงินตามคำพิพากษาจึงเกิดขึ้นตั้งแต่วันที่ศาลได้พิพากษาหาได้เกิดขึ้นตั้งแต่วันที่จำเลยรับคำบังคับไม่

หนี้เงินตามคำพิพากษาคดีแพ่งนั้น เป็นสิทธิเรียกร้องอันตั้งหลักฐานขึ้นโดยคำพิพากษา ซึ่งตามมาตรา 168 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์บัญญัติให้มีกำหนดอายุความ 10 ปี

โจทก์ได้ฟ้องจำเลยให้เป็นบุคคลล้มละลายโดยอาศัยมูลหนี้จำนวนเงินตามคำพิพากษาคดีแพ่งภายในกำหนดอายุความ 10 ปีเมื่อโจทก์ฟ้องคดียังศาลแล้วอายุความย่อมสะดุดหยุดอยู่ตามนัยมาตรา 175 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์คำขอรับชำระหนี้ของโจทก์ยื่นในระหว่างอายุความสะดุดหยุดอยู่จึงไม่เป็นการต้องห้ามตามพระราชบัญญัติล้มละลาย มาตรา94(1)

คดีนี้เป็นสาขาคดีชั้นขอรับชำระหนี้ คุณหญิงอัมพร ทิพมณเฑียร เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์ยื่นคำขอรับชำระหนี้ ซึ่งเป็นหนี้ตามคำพิพากษาเป็นเงิน 641,856 บาทต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ จำเลยที่ 1 และที่ 2 ซึ่งเป็นลูกหนี้โต้แย้งคำขอรับชำระหนี้รายนี้ เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์สอบสวนแล้วรายงานต่อศาลว่า เห็นควรให้คุณหญิงอัมพร เจ้าหนี้ได้รับชำระหนี้จำนวนเต็มตามขอ

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้คุณหญิงอัมพร เจ้าหนี้ได้รับชำระหนี้ตามที่ขอมา

จำเลยที่ 1 และที่ 2 อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยที่ 1 ที่ 2 ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าในปัญหาที่ว่า จำเลยที่ 1 ยังไม่ได้รับคำบังคับ หนี้เงินจึงยังไม่ได้เกิดขึ้น เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์จึงขอรับชำระหนี้ไม่ได้นั้นเห็นว่าหนี้เงินดังกล่าวเป็นหนี้ตามคำพิพากษาในคดีแพ่งหมายเลขแดงที่ 874/2524 ซึ่งตามมาตรา 145แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ให้ถือว่าผูกพันคู่ความนับตั้งแต่วันที่ศาลได้พิพากษา หนี้เงินตามคำพิพากษาดังกล่าวจึงเกิดขึ้นตั้งแต่วันที่ศาลได้พิพากษา หาได้เกิดขึ้นตั้งแต่วันที่จำเลยรับคำบังคับไม่ ทั้งข้อเท็จจริงก็ได้ความว่าศาลได้ส่งคำบังคับให้จำเลยที่ 1 ทราบโดยวิธีปิดหมายแล้ว จำเลยที่ 1 จะอ้างว่าจำเลยที่ 1 ไม่ได้รับคำบังคับหาได้ไม่ เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์จึงขอรับชำระหนี้ดังกล่าวได้

ส่วนในปัญหาที่ว่า เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์ขอรับชำระหนี้เลยระยะเวลาการบังคับคดี 10 ปีนับจากวันศาลมีคำพิพากษา คำขอรับชำระหนี้จึงเป็นการต้องห้ามตามพระราชบัญญัติล้มละลาย มาตรา 94(1) นั้น เห็นว่า กรณีเรื่องนี้หาใช่โจทก์ร้องขอบังคับคดีตามคำพิพากษาในคดีแพ่งไม่ จึงนำระยะเวลาการบังคับคดี10 ปีตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 271 มาปรับแก่กรณีหาได้ไม่ หนี้เงินตามคำพิพากษาคดีแพ่งหมายเลขแดงที่ 874/2504 นั้น เป็นสิทธิเรียกร้องอันตั้งหลักฐานขึ้นโดยคำพิพากษา ซึ่งตามมาตรา 168 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์บัญญัติให้มีกำหนดอายุความ 10 ปี ปรากฏว่าโจทก์ได้ฟ้องจำเลยทั้งสองให้เป็นบุคคลล้มละลายโดยอาศัยมูลหนี้จำนวนเงินตามคำพิพากษาคดีแพ่งดังกล่าวภายในอายุความ 10 ปี เมื่อโจทก์ฟ้องคดีดังกล่าวยังศาลแล้วอายุความย่อมสะดุดหยุดอยู่ตามนัยมาตรา 175 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ คำขอรับชำระหนี้ของโจทก์ยื่นในระหว่าอายุความสะดุดหยุดอยู่จึงไม่เป็นการต้องห้ามตามพระราชบัญญัติล้มละลายมาตรา 94(1)

พิพากษายืน