คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2102/2511

ฟ้องขอให้ลงโทษฐานวิ่งราวทรัพย์. ทางพิจารณาฟังไม่ได้ว่าจำเลยฉกฉวยเอาซึ่งหน้า. ศาลลงโทษฐานลักทรัพย์ได้.

ปัญหาข้อนี้เป็นข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย. ศาลยกขึ้นวินิจฉัยเองได้.

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทำความผิดฐานวิ่งราวทรัพย์ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 336 จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามฟ้อง จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ไม่เชื่อว่าจำเลยกระทำผิด พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์ โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษตามฟ้อง ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยไม่ได้ใช้กริยาฉกฉวยเอาซึ่งหน้าจึงมีความผิดเพียงฐานลักทรัพย์เท่านั้น แล้ววินิจฉัยว่าปัญหาข้อนี้เป็นปัญหาข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย ศาลฎีกามีอำนาจยกขึ้นวินิจฉัยเองได้ พิพากษากลับให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 334.