คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2107/2522

ผู้พิพากษาผู้พิจารณาคดีในศาลแขวงได้มีคำสั่งในคดีที่ต้องห้ามอุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวง ฯลฯ มาตรา 22 ว่า "ครบกำหนดวันที่ 1 เป็นวันเสาร์และวันที่ 2 เป็นวันอาทิตย์ซึ่งหยุดราชการ โจทก์ร่วมจึงมีสิทธิยื่นวันนี้ได้ รับเป็นอุทธรณ์ สำเนาให้จำเลย" ดังนี้ไม่ถือว่าผู้พิพากษาผู้นั้นได้มีคำสั่งอนุญาตให้อุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงเพราะในคำสั่งมิได้ชี้แจงแสดงเหตุผลว่า ข้อความที่ตัดสินนั้นเป็นปัญหาสำคัญอันควรสู่ศาลอุทธรณ์และมีคำสั่งอนุญาตให้อุทธรณ์ได้ อุทธรณ์ของโจทก์ร่วมจึงไม่เป็นอุทธรณ์ที่จะรับไว้พิจารณา

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเบียดบังยักยอกเอาเงินของบริษัทผู้เสียหาย ๔๒๘,๗๑๓.๙๐ บาท ไปโดยทุจริตขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๕๒, ๓๕๓ ให้จำเลยคืนเงินดังกล่าวแก่ผู้เสียหาย

บริษัทประศาสน์พานิชการ จำกัด ผู้เสียหายขอเข้าร่วมเป็นโจทก์ ศาลชั้นต้นอนุญาต

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์ร่วมอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าอุทธรณ์ของโจทก์ร่วมเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวง ฯลฯ พ.ศ.๒๔๙๙ มาตรา ๒๒ แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวง ฯลฯ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๐๓ มาตรา ๑๐ พิพากษายกอุทธรณ์โจทก์ร่วม

โจทก์ร่วมฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ผู้พิพากษาซึ่งลงลายมือชื่อในคำพิพากษาศาลชั้นต้นสั่งรับอุทธรณ์ของโจทก์ร่วมว่า "ครบกำหนดวันที่ ๑ เป็นวันเสาร์และวันที่ ๒ เป็นวันอาทิตย์ซึ่งหยุดราชการ โจทก์ร่วมจึงมีสิทธิยื่นวันนี้ได้ รับเป็นอุทธรณ์ สำเนาให้จำเลย" ดังนี้ไม่ถือว่าผู้พิพากษาผู้นั้นได้มีคำสั่งอนุญาตให้อุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง เพราะในคำสั่งมิได้ชี้แจงแสดงเหตุผลว่าข้อความที่ตัดสินนั้นเป็นปัญหาสำคัญอันควรสู่ศาลอุทธรณ์และมีคำสั่งอนุญาตให้อุทธร์ได้ ศาลอุทธรณ์ไม่วินิจฉัยอุทธรณ์ของโจทก์ร่วมชอบแล้ว

พิพากษายืน