คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 212/2493

ผู้ซื้อที่ดินฟ้องขับไล่ผู้ที่อาศัยอยู่ในที่ดินนั้นได้ แม้สัญญาซื้อขายจะเกิดจากการกลฉ้อฉลหรือไม่ ก็ไม่เกี่ยวกับผู้อาศัย และหากผู้อาศัยทำให้เสียหายในที่ดินที่ได้ซื้อแล้ว ผู้ซื้อย่อมฟ้องเรียกค่าเสียหายจากผู้อาศัยได้

ความว่าจำเลยตั้งบ้านเรือนอยู่ในที่ดินของ ว. บิดา ว.ขายที่ดินนั้นให้โจทก์ ๆ จึงฟ้องขับไล่จำเลยและเรียกค่าเสียหายเนื่องจากจำเลยตัดต้นมะม่วง และเก็บมะพร้าวจำเลยให้การต่อสู้หลายประการ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ขับไล่จำเลย และให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย ๓๕๐ บาท

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยอยู่ในที่โดยอาศัยบิดา หาได้ครอบครองปรปักษ์ไม่ การซื้อขายจะเกิดจากการกลฉ้อฉลก็ไม่เกี่ยวกับจำเลย จำเลยเป็นเสมอผู้อาศัยในที่ดินบิดาจำเลยผู้เป็นเจ้าของเดิมยังมีชีวิตอยู่ เมื่อที่ดินถูกขายไปผู้ซื้อก็ฟ้องขับไล่ จำเลยตัดต้นมะม่วงและเก็บผลมะพร้าวในที่ซึ่งโจทก์ซื้อแล้ว เกิดการเสียหายแก่โจทก์ ฎีกาข้ออื่นเป็นเรื่องนอกประเด็นและบางข้อมิได้ว่ากันมาในศาลล่าง ไม่จำต้องวินิจฉัย

พิพากษายืน