โจทก์ ฟ้อง ว่า จำเลย ออก เช็ค สั่ง จ่าย เงิน จำนวน 100,000 บาท เพื่อชำระ หนี้ ให้ แก่ โจทก์ โดย มี เจตนา ที่ จะ ไม่ ให้ มี การ ใช้ เงินตาม เช็ค ขอ ให้ ลงโทษ ตาม พระราชบัญญัติ ว่าด้วย ความผิด อัน เกิดจากการ ใช้ เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3
ศาลชั้นต้น ไต่สวน มูลฟ้อง แล้ว มี คำสั่ง ให้ ประทับฟ้อง
จำเลย ให้การ รับสารภาพ
ศาลชั้นต้น พิพากษา ว่า จำเลย มี ความผิด ตาม พระราชบัญญัติ ว่าด้วยความผิด อัน เกิดจาก การ ใช้ เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 จำเลย เป็น ญาติกับ โจทก์ ทั้ง ยัง มี บุตร สอง คน จะ ต้อง อุปการะ เลี้ยงดู ประกอบ กับโจทก์ ได้ ฟ้อง คดีแพ่ง เรียก เงิน ตาม เช็ค ใน คดี นี้ แล้ว เห็น สมควรลงโทษ จำเลย สถาน เบา ให้ ลงโทษ จำคุก 6 เดือน จำเลย ให้การ รับสารภาพเป็น ประโยชน์ แก่ การ พิจารณา มี เหตุ บรรเทา โทษ ตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 ลดโทษ ให้ กึ่ง หนึ่ง คง จำคุก 3 เดือน
จำเลย อุทธรณ์ ขอ ให้ รอ การ ลงโทษ
ศาลอุทธรณ์ พิพากษา ยืน
จำเลย ฎีกา ใน ปัญหา ข้อกฎหมาย ว่า ระหว่าง พิจารณา ของ ศาลฎีกา โจทก์จำเลย ได้ ทำ สัญญา ประนีประนอม ยอมความ กัน ใน คดีแพ่ง แล้ว สิทธิ ในการ ฟ้อง คดีอาญา ของ โจทก์ ย่อม ระงับ เพราะ ได้ มี การ ยอมความ กันตาม กฎหมาย แล้ว
ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า ข้อเท็จจริง ได้ ความ ตาม ที่ จำเลย ฎีกา และโจทก์ แก้ ฎีกา ว่า โจทก์ จำเลย ได้ ทำ สัญญา ประนีประนอม ยอมความ กันใน คดีแพ่ง หมายเลขแดง ที่ 639/2528 ของ ศาลชั้นต้น โดย จำเลย ยอม ผ่อนชำระ เงิน ตาม เช็ค พิพาท ให้ แก่ โจทก์ เดือนละ 5,000 บาท หาก จำเลยชำระ เงิน ดังกล่าว ให้ แก่ โจทก์ ครบถ้วน โจทก์ จะ ถอน ฟ้อง คดีอาญานี้ แต่ ปรากฏ ว่า จำเลย มิได้ ชำระ เงิน ให้ แก่ โจทก์ สัญญา ประนีประนอม ยอมความ ระหว่าง โจทก์ กับ จำเลย ใน คดีแพ่ง ดังกล่าว ไม่ มีข้อความ ใด ที่ แสดง ว่า โจทก์ ตกลง สละ สิทธิ ใน การ ดำเนิน คดี อาญากับ จำเลย ใน ทันที แต่ กลับ มี เงื่อนไข ที่ จำเลย ต้อง ปฏิบัติ ต่อโจทก์ เสียก่อน กล่าวคือ จำเลย จะ ต้อง ผ่อน ชำระ เงิน ตาม เช็ค พิพาทให้ แก่ โจทก์ จน ครบถ้วน โจทก์ จึง จะ ถอนฟ้อง คดี อาญา ให้ จำเลยเมื่อ จำเลย ไม่ ปฏิบัติ ตาม เงื่อนไข ดังกล่าว โจทก์ จึง ไม่ มี ความผูกพัน ที่ จะ ต้อง ถอนฟ้อง คดี อาญา ตาม ที่ ตกลง กรณี จึง หา มี ผลเป็น การ ยอมความ ใน คดี อาญา นี้ แต่ อย่างใด ไม่ สิทธิ นำ คดี อาญามา ฟ้อง ของ โจทก์ จึง ไม่ ระงับ ไป
พิพากษา ยืน