คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 214/2484

โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยสมคบกันกระทำผิดและขอให้ลงโทษฐานตัวการ ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยบางคนมีความผิดฐานสมรู้ศาลก็ลงโทษจำเลยคนนั้นฐานสมรู้ได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันลักทรัพย์ ขอให้ลงโทษ

ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยที่ ๒ เป็นเพียงผู้สมรู้ในการลักทรัพย์

ศาลฎีกาตัดสินว่า ลงโทษจำเลยที่ ๒ ตามมาตรา ๒๘๘-๖๕ ได้ ไม่ผิดต่อประมวลวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๑๙๒ วรรค ๓ โดยกล่าวว่า เรื่องสมรู้โจทก์ประสงค์ขอให้ลงโทษเพราะความผิดนั้นเมื่อไม่เป้นตัวการก็เป็นผู้สมรู้หรือไม่ผิดเลย ผู้สมรู้หรือตัวการนั้นเกือบไม่ผิดแผกกัน แต่กฎหมายลงโทษผู้สมรู้เบาลดหลันจากตัวการเท่านั้น จึงพิพากษาลงโทษจำเลยยืนตามศาลอุทธรณ์