คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2145/2499

ฟ้องว่าจำเลยยิง ก.ตายโดยเจตนา ข้อเท็จจริงได้ความว่าจำเลยเจตนายิง ข. แต่พลาดไปถูก ก. ตายเช่นนี้ ถือว่าข้อเท็จจริงต่างกับฟ้อง ถ้าโจทก์ประสงค์จะให้ศาลลงโทษจำเลยตาม ก.ม.อาญา ม.44 ก็ต้องบรรยายลงไว้ในฟ้องให้ชัดเจน.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันใช้ปืนยิงนายเอียด มากช่วยตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.อาญา ม.๒๔๙,๒๓

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยใช้ปืนยิงนายช้อย กระสุนปืนไปถูกนายเอียดตาย พิพากษาว่าจำเลยผิด ก.ม.อาญา ม.๒๔๙ จำคุกนายเขียวจำเลย ๑๕ ปี แต่นายวอยจำเลยไม่ผิด ให้ปล่อยตัวไป

นายเขียวจำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงเช่นเดียวกับศาลชั้นต้น แต่เห็นว่ากรณีเป็นเรื่องข้อเท็จจริงต่างกับฟ้อง พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์เสีย

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลย

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยยิงนายช้อยกระสุนพลาดไปถูกนายเอียดตาย จำเลยไม่ได้ตั้งใจยิงนายเอียด แต่โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยยิงนายเอียดโดยเจตนาฆ่าตาม ก.ม. อาญา ม.๔๓ ศาลฎีกาโดยที่ประชุมใหญ่เห็นว่าถ้าจะขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๔๓ ก็ต้องบรรยายในฟ้องให้ชัดเจน ในคดีนี้มิได้มีข้อหาว่าจำเลยยิงนายเอียดตายโดยพลั้งพลาดตาม ม.๔๔ เมื่อทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยตั้งใจยิงนายช้อยแต่ผิดพลาดไปถูกนายเอียดตาย ข้อเท็จจริงจึงต่างกับฟ้องพิพากษายืน.