โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันใช้ปืนยิงนายเอียด มากช่วยตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.อาญา ม.๒๔๙,๒๓
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยใช้ปืนยิงนายช้อย กระสุนปืนไปถูกนายเอียดตาย พิพากษาว่าจำเลยผิด ก.ม.อาญา ม.๒๔๙ จำคุกนายเขียวจำเลย ๑๕ ปี แต่นายวอยจำเลยไม่ผิด ให้ปล่อยตัวไป
นายเขียวจำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงเช่นเดียวกับศาลชั้นต้น แต่เห็นว่ากรณีเป็นเรื่องข้อเท็จจริงต่างกับฟ้อง พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์เสีย
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลย
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยยิงนายช้อยกระสุนพลาดไปถูกนายเอียดตาย จำเลยไม่ได้ตั้งใจยิงนายเอียด แต่โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยยิงนายเอียดโดยเจตนาฆ่าตาม ก.ม. อาญา ม.๔๓ ศาลฎีกาโดยที่ประชุมใหญ่เห็นว่าถ้าจะขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๔๓ ก็ต้องบรรยายในฟ้องให้ชัดเจน ในคดีนี้มิได้มีข้อหาว่าจำเลยยิงนายเอียดตายโดยพลั้งพลาดตาม ม.๔๔ เมื่อทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยตั้งใจยิงนายช้อยแต่ผิดพลาดไปถูกนายเอียดตาย ข้อเท็จจริงจึงต่างกับฟ้องพิพากษายืน.