คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2157/2518

ฟ้องบรรยายว่า จำเลยยักยอกเงินที่ผู้เสียหายมอบให้นำไปเข้าบัญชีเงินฝากของผู้เสียหาย แต่ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยยักยอกเงินของห้างหุ้นส่วนจำกัดที่ผู้เสียหายเป็นหุ้นส่วนผู้จัดการมอบให้นำไปฝากเข้าบัญชีของห้างหุ้นส่วนจำกัด เงินจำนวนดังกล่าวแม้จะเป็นของห้างหุ้นส่วนจำกัด แต่ก็เป็นเงินที่อยู่ในความครอบครองรับผิดชอบของผู้เสียหาย ผู้เสียหายมีอำนาจร้องทุกข์ และผู้ว่าคดีโจทก์มีอำนาจฟ้อง กรณีดังกล่าวไม่ถือว่าข้อเท็จจริงที่ได้ความแตกต่างกับข้อเท็จจริงในฟ้องในข้อสารสำคัญ ทั้งจำเลยต่อสู้ว่าไม่ได้รับมอบเงินจากผู้เสียหายถือว่าจำเลยไม่ได้หลงต่อสู้

โจทก์ฟ้องว่า นายเรืองเกียรติ จันทราวารีรัตน์ ผู้เสียหายมอบเงิน 20,000 บาทให้จำเลยนำไปฝากเข้าบัญชีของผู้เสียหายที่ธนาคาร จำเลยได้บังอาจยักยอกเงินจำนวนดังกล่าว ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 352 กับให้จำเลยคืนหรือใช้เงินที่ยักยอก

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 352 จำคุก 4 เดือน กับให้จำเลยคืนหรือใช้เงินที่ยักยอก

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายเรื่องอำนาจฟ้อง

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้ตามฟ้องจะบรรยายว่าจำเลยยักยอกเงินที่นายเรืองเกียรติ จันทราวารีรัตน์ มอบให้นำไปเข้าบัญชีเงินฝากของนายเรืองเกียรติ แต่ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยยักยอกเงินของห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยสงวนมอเตอร์ที่นายเรืองเกียรติเป็นหุ้นส่วนผู้จัดการมอบให้นำไปฝากเข้าบัญชีของห้างหุ้นส่วนก็ตามเห็นว่าเงินจำนวนดังกล่าวแม้จะเป็นของห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยสงวนมอเตอร์ แต่ก็เป็นเงินที่อยู่ในความครอบครองรับผิดชอบของนายเรืองเกียรติหุ้นส่วนผู้จัดการได้มอบให้จำเลยนำไปฝากเข้าบัญชีของห้างหุ้นส่วนฯ นายเรืองเกียรติจึงเป็นผู้เสียหายมีอำนาจร้องทุกข์ โจทก์มีอำนาจฟ้อง และกรณีดังกล่าวไม่ถือว่าข้อเท็จจริงที่ได้ความต่างกับข้อเท็จจริงในฟ้องในข้อสารสำคัญทั้งจำเลยต่อสู้ว่าไม่ได้รับมอบเงินจากนายเรืองเกียรติให้นำไปฝากเข้าบัญชีธนาคาร ถือว่าจำเลยไม่ได้หลงต่อสู้ ศาลพิพากษาลงโทษจำเลยได้

พิพากษายืน