คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2164/2518

โจทก์บรรยายในคำฟ้องมีข้อความชัดเจนว่า จำเลยได้เปิดบัญชีเดินสะพัดเงินฝากกระแสรายวันไว้กับโจทก์ และได้ตกลงขอเบิกเงินเกินบัญชีจากโจทก์ แล้วจำเลยได้นำเงินสดและเช็คเข้าฝากและสั่งจ่ายเช็คเบิกเงินจากบัญชีจากบัญชีเป็นการหมุนเวียนเดินสะพัดเรื่อยมา เมื่อตัดทอนแล้วเป็นหนี้โจทก์จำนวนหนึ่ง ขอให้จำเลยชำระหนี้ดังกล่าว ดังนี้ คำฟ้องได้แสดงโดยแจ้งชัดซึ่งสภาพแห่งข้อหาและคำขอบังคับ ทั้งข้ออ้างที่อาศัยเป็นหลักแห่งข้อหาเช่นว่านั้น แม้โจทก์จะมิได้กล่าวถึงเช็คที่อ้างว่าจำเลยสั่งจ่ายเงินเป็นเช็คเลขที่เท่าใด เมื่อใด ก็เป็นรายละเอียดที่จะต้องนำสืบกันในชั้นพิจารณา ฟ้องโจทก์จึงไม่เคลือบคลุม

การที่จำเลยนำสืบว่า จำเลยพาคนมาฝากเงินได้รับค่านายหน้าแล้วโจทก์จะนำหักหนี้ของจำเลย จำเลยจึงไม่ได้เป็นหนี้โจทก์ นั้น จำเลยมิได้ยกขึ้นต่อสู้ให้เป็นประเด็นไว้ในคำให้การ จึงไม่มีประเด็นที่จะนำสืบ

โจทก์ฟ้องให้จำเลยรับผิดในหนี้สินที่จำเลยเบิกเงินเกินบัญชี มิได้ฟ้องว่ากรรมการผู้จัดการธนาคารโจทก์อนุญาตให้จำเลยเบิกเงินเกินบัญชีเกินขอบอำนาจ ทำให้โจทก์เสียหาย จึงไม่มีข้อต้องพิจารณาว่าการกระทำของกรรมการผู้จัดการธนาคารโจทก์เป็นการประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงอันจำเลยจะไม่ต้องรับผิด

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นธนาคารพาณิชย์ จำเลยเป็นลูกค้าโจทก์ จำเลยได้เปิดบัญชีเดินสะพัดเงินฝากกระแสรายวันไว้กับโจทก์ โดยตกลงยอมปฏิบัติภายในประเพณีนิยมและวิธีปฏิบัติงานธนาคารและยอมรับผิดชำระเงินที่โจทก์จ่ายให้เกินบัญชีพร้อมด้วยดอกเบี้ย จำเลยนำเงินสดและเช็คฝากเข้าบัญชีและสั่งจ่ายเช็กเบิกเงินจากบัญชีเป็นการหมุนเวียนเดินสะพัดเรื่อยมา ต่อมาจำเลยมิได้นำเงินฝากเข้าบัญชีหรือเบิกเงินอีก โจทก์จึงฟ้องให้จำเลยชำระหนี้ที่ตัดบัญชีแทน

จำเลยให้การว่า ได้เปิดบัญชีกระแสรายวันกับโจทก์ แต่ไม่ได้ทำสัญญาเบิกเกินบัญชี เมื่อจำเลยออกเช็คที่สั่งจ่ายเงินเกินยอดที่มีอยู่ โจทก์น่าจะได้ทักท้วง จึงเป็นความผิดของโจทก์เอง และจำเลยไม่ต้องรับผิด และตัดฟ้องว่าฟ้องเคลือบคุลมเพราะไม่ปรากฏชัดแจ้งว่าเช็คที่อ้างว่าจำเลยเป็นผู้สั่งจ่ายเป็นเช็คเลขที่เท่าใด

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่าฟ้องไม่เคลือบคลุมและฟังว่าจำเลยได้เปิดบัญชีเดินสะพัดเงินฝากกระแสรายวันกับโจทก์และเบิกเงินเกินบัญชีไปจากโจทก์ พิพากษาให้จำเลยชำระเงินแก่โจทก์

จำเลยอุทธรณ์

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาพิจารณาแล้ววินิจฉัยว่า เมื่อโจทก์บรรยายฟ้องมีข้อความชัดเจนว่า จำเลยได้เปิดบัญชีเดินสะพัดเงินฝากกระแสรายวันไว้กับโจทก์ และได้ตกลงขอเบิกเงินเกินบัญชีจากโจทก์ แล้วจำเลยได้นำเงินสดและเช็คเข้าฝากและสั่งจ่ายเช็คเบิกเงินจากบัญชีจากบัญชีเป็นการหมุนเวียนเดินสะพัดเรื่อยมา เมื่อตัดบัญชีแล้วจำเลยเป็นลูกหนี้โจทก์ เช่นนี้ย่อมเป็นคำฟ้องที่สมบูรณ์ชอบด้วยกฎหมายแล้ว แม้ฟ้องโจทก์มิได้กล่าวถึงเช็คที่อ้างว่าจำเลยสั่งจ่ายเงินเป็นเช็คเลขที่เท่าใด เมื่อใด นั้น เป็นข้อรายละเอียดที่จะต้องนำสืบกันในชั้นพิจารณาฟ้องโจทก์ไม่เคลือบคลุม ที่จำเลยนำสืบว่า จำเลยพาคนมาฝากเงินประจำกับโจทก์ได้รับค่านายหน้าแล้วโจทก์จะนำหักหนี้ของจำเลย จำเลยจึงไม่ได้เป็นหนี้โจทก์ นั้น จำเลยมิได้ยกขึ้นต่อสู้ให้เป็นประเด็นไว้ในคำให้การ จึงไม่มีประเด็นที่จำเลยจะนำสืบในข้อดังกล่าวได้ และคดีนี้โจทก์ฟ้องให้จำเลยรับผิดในหนี้สินที่จำเลยเบิกเงินเกินบัญชีไปจากโจทก์ มิได้ฟ้องว่านายชนะอนุญาตให้จำเลยเบิกเงินเกินบัญชีเกินขอบอำนาจ จึงไม่มีข้อต้องพิจารณา ว่าการกระทำของนายชะนะเป็นการการประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงอันจำเลยอันจำเลยต้องรับผิดหรือไม่

พิพากษายืน

(ไพโรจน์ ไวกาสี ประพจน์ ถิระวัฒน์ สมคิด มงคชาติ)