คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2168/2521

ฟ้องกล่าวข้อเท็จจริงเป็นความผิดตาม พระราชบัญญัติยา พ.ศ.2510แต่อ้างบทลงโทษเป็นบทใน พระราชบัญญัติ พ.ศ.2490ศาลชั้นต้นจึงลงโทษตามกฎหมายที่อ้างผิดไปด้วย ดังนี้ไม่ใช่อ้างบทกฎหมายที่ไม่มีมาใช้บังคับ ศาลพิพากษาแก้โดยใช้ พระราชบัญญัติยา พ.ศ.2510 ที่ถูกต้องได้

ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลย 1 ปี 6 เดือนตามพระราชบัญญัติยาพ.ศ. 2490 มาตรา 4, 72(1), 73(4), 119 ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78ริบของกลาง ศาลอุทธรณ์แก้เฉพาะเป็นให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติยาพ.ศ. 2510 จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ในคำฟ้องโจทก์ได้บรรยายไว้ว่า การกระทำของจำเลยเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติยา พ.ศ. 2510 ซึ่งเป็นบทกฎหมายที่ถูกต้อง แต่ที่โจทก์ระบุขอไว้ท้ายฟ้องเป็นพระราชบัญญัติยาพ.ศ. 2490 ซึ่งไม่ตรงกับคำบรรยายถึงกฎหมายที่อ้างอิงไว้ในคำฟ้อง และพระราชบัญญัติยาตาม พ.ศ. ที่โจทก์ขอให้ลงโทษก็ไม่มี จึงเป็นเพราะความผิดตลอดทำให้ศาลชั้นต้นหลงผิดระบุกฎหมายที่ผิดพลาดตามคำขอท้ายฟ้องตามไปด้วย เพื่อให้ถูกต้องตรงต่อความจริงและกรณีดังกล่าวก็ไม่ใช่เป็นการอ้างกฎหมายที่ไม่มีมาใช้บังคับดังที่จำเลยฎีกา ศาลอุทธรณ์จึงมีอำนาจพิพากษาแก้โดยใช้กฎหมายที่ถูกต้องปรับบทลงโทษจำเลยได้"

พิพากษายืน