คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2172/2542

พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 125 วรรคสาม มิใช่บทบัญญัติที่ห้ามมิให้นายจ้างยื่นคำร้องขอให้ศาลแรงงาน ขยายระยะเวลาวางเงินตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 23 ประกอบพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและ วิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 31 โจทก์ยื่นฟ้องพร้อมกับยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาวางเงินบางส่วนต่อศาล ศาลแรงงานจะต้องมีคำสั่งคำร้องขอดังกล่าวก่อนว่าจะอนุญาตให้ขยายระยะเวลาวางเงินหรือไม่ เพียงใดการที่ศาลแรงงานพิจารณาสั่งคำฟ้องโดยไม่พิจารณาสั่งคำร้องขอขยายระยะเวลาวางเงินก่อน จึงเป็นการไม่ปฏิบัติตาม บทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ว่าด้วยการพิจารณา มาตรา 243(2) ประกอบพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงาน และวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 31 ศาลฎีกา ย้อนสำนวน ให้ศาลแรงงานมีคำสั่งคำร้องขอขยายระยะเวลา วางเงินต่อศาลก่อนแล้วจึงพิจารณาสั่งคำฟ้องและดำเนินการต่อไป

คดีสืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องขอให้เพิกถอนคำสั่งของจำเลยที่ 1และที่ 2 ในฐานะพนักงานตรวจแรงงานที่มีคำสั่งให้โจทก์ในฐานะนายจ้างจ่ายค่าชดเชยและสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้ารวมจำนวน 83,090 บาทให้แก่จำเลยที่ 3 และโจทก์วางเงินพร้อมฟ้องจำนวน 10,000 บาท ส่วนที่เหลือจากจำนวนที่ถึงกำหนดจ่ายตามคำสั่งดังกล่าวโจทก์ยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาวางเงินไปจนคดีถึงที่สุด ศาลแรงงานกลางตรวจคำฟ้องแล้วมีคำสั่งว่า โจทก์ต้องวางเงินตามจำนวนที่พนักงานตรวจแรงงานสั่งแต่โจทก์วางเงินเพียง 10,000 บาท เท่านั้น จึงไม่รับคำฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์คำสั่งต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ที่โจทก์อุทธรณ์ว่า เมื่อยื่นฟ้องตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 125 โจทก์ไม่ต้องวางเงินต่อศาลครบจำนวนที่ถึงกำหนดจ่ายตามคำสั่งของพนักงานตรวจแรงงาน โดยอาจวางเงินนั้นเพียงบางส่วนแล้วยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาวางเงินส่วนที่เหลือจากจำนวนที่ถึงกำหนดจ่ายตามคำสั่งดังกล่าวได้นั้น เห็นว่าแม้พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 125 วรรคสาม จะบัญญัติว่า "ในกรณีที่นายจ้างเป็นฝ่ายนำคดีไปสู่ศาล นายจ้างต้องวางเงินต่อศาลตามจำนวนที่ถึงกำหนดจ่ายตามคำสั่งนั้นจึงจะฟ้องคดีได้" ซึ่งทำให้นายจ้างต้องนำเงินมาวางต่อศาลตามจำนวนที่ถึงกำหนดจ่ายตามคำสั่งพนักงานตรวจแรงงานพร้อมกับคำฟ้องก็ตาม แต่ก็ไม่ห้ามนายจ้างที่จะยื่นคำร้องขอให้ศาลแรงงานขยายระยะเวลาวางเงินได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 23 ประกอบพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 31 เมื่อโจทก์ยื่นฟ้องพร้อมกับยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาวางเงินบางส่วนต่อศาล ศาลแรงงานกลางจะต้องมีคำสั่งคำร้องขอดังกล่าวก่อนจะพิจารณาสั่งคำฟ้องว่าจะอนุญาตให้ขยายระยะเวลาวางเงินหรือไม่ เพียงใด การที่ศาลแรงงานกลางพิจารณาสั่งคำฟ้องโดยไม่พิจารณาสั่งคำร้องขอขยายระยะเวลาวางเงินก่อนนั้นเป็นการไม่ปฏิบัติตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ว่าด้วยการพิจารณา มาตรา 243(2) ประกอบพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 31 จึงต้องย้อนสำนวนไปให้ศาลแรงงานกลางพิจารณาสั่งคำร้องขอขยายระยะเวลาวางเงินต่อศาลก่อน

พิพากษายกคำสั่งศาลแรงงานกลาง ให้ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งคำร้องขอขยายระยะเวลาวางเงินต่อศาลก่อน แล้วจึงพิจารณาสั่งคำฟ้องและดำเนินการต่อไป