คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2183/2524

เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้ยกฟ้องโจทก์โดยฟังว่าจำเลยไม่มีเจตนากระทำผิด การที่โจทก์ฎีกาว่าจำเลยมีเจตนาทุจริตควรมีความผิดตามฟ้อง จึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 220

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฉ้อโกงและยักยอกตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 341, 352 และ 83

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้ยกฟ้องโดยฟังว่าจำเลยไม่มีเจตนาฉ้อโกงหรือยักยอก โจทก์จะฎีกาอีกว่าจำเลยมีเจตนาทุจริตควรมีความผิดตามฟ้องนั้น เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 8)พ.ศ. 2517 มาตรา 8 ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้

พิพากษายกฎีกาโจทก์