คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 219/2482

โจทก์ฟ้องจำเลยขอให้ลงโทษฐานเบิกความเท็จและฐานปลอมหนังสือเป็น+กะทงต่างหาจากกันศาลขั้นต้นลงโทษจำเลยฐานเบิกความเท็จและยกฟ้องฐานปลอมหนัง+โจทก์ฝ่ายเดียว

ศาลอุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยฐานปลอมหนังสือดังนี้ประเด็นเรื่องเบิกความ+ย่อมเด็ดขาดถึงที่สุดศาลอุทธรณ์ไม่มี อำนาจขั้นวินิจฉัยต่อไปอีกได้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานปลอมหนังสือและเบิกความเท็จ

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยฐานเบิกความเท็จ ส่วนฐานปลอมหนังสือให้ยก

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยฐานปลอมหนังสือด้วย

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนฐานปลอมหนังสือแล้วอาศัย ม.๑๘๕ แห่งประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.๑๘๕ ยกฟ้องโจทก์ในฐานเบิกความเท็จด้วย.

โจทก์ฎีกาศาลฎีกาตัดสินว่าเมื่อศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยฐานเบิกความเท็จคู่ความมิได้อุทธรณ์ในข้อหาเรื่องนี้ จึงย่อมยุตติไม่มีประเด็นที่ศาลอุทธรณ์จะต้องวินิจฉัยอีก เพราะข้อหาฐานปลอมหนังสือและฐานเบิกความเท็จแยกกันเป็นคนละกะทงจะอาศัย ม.๑๘๕ ขึ้นสนับสนุนอำนาจของศาลอุทธรณ์มิได้ พิพากษากลับลงโทษจำเลยตามศาลชั้นต้น