คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 22/2493

โจทก์ยื่นคำร้องขอฎีกาอย่างคนอนาถา แล้วถอนคำร้องเสียโดยจะนำค่าธรรมเนียมมาเสียในภายหลัง ศาลอนุญาตแล้วโจทก์นำค่าธรรมเนียมมาชำระพ้นกำหนดอายุความฎีกา ดังนี้ศาลย่อมมีอำนาจอนุญาตได้ตามมาตรา 23 ฎีกานั้นสมบูรณ์

คดีนี้โจทก์ยื่นคำร้องขอว่าความอย่างคนอนาถาในชั้นฎีกา แล้วภายหลังขอถอนคำร้องขอว่าความอย่างคนอนาถาเสีย โดยจะขอนำทรัพย์บางอย่างในคดีไปขายเพื่อชำระค่าธรรมเนียม จำเลยแถลงไม่ค้านในการที่โจทก์จะนำทรัพย์ไปขายแล้วมาชำระค่าธรรมเนียมภายหลัง ศาลจึ่งสั่งอนุญาตดั่งนี้ศาลย่อมมีอำนาจสั่งอนุญาตให้โจทก์นำค่าธรรมเนียมมาเสียในภายหลังได้โดยอาศัยมาตรา ๒๓ ป.วิ.แพ่ง เมื่อโจทก์นำเงินค่าธรรมเนียมมาชำระทันภายในกำหนดอายุความฎีกา ฎีกาของโจทก์ย่อมใช้ได้ตามกฎหมาย