คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 221/2522

เมื่อเจ้าพนักงานบังคับคดีขายทอดตลาดทรัพย์ของจำเลยซึ่งเป็นลูกหนี้ตามคำพิพากษา เมื่อวันที่ 18 พฤศจิกายน 2519 ผู้ร้องเป็นเจ้าหนี้ตามคำพิพากษาอื่นยื่นคำร้องขอเฉลี่ยทรัพย์เมื่อวันที่ 21 มีนาคม 2520 อันเป็นวันภายหลังจากสิ้นระยะเวลาสิบสี่วันนับจากวันขายทอดตลาดแล้ว ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 290 วรรคสาม ผู้ร้องจึงไม่มีสิทธิร้องขอเฉลี่ย

คดีนี้สืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นพิพากษาบังคับตามสัญญาประนีประนอมยอมความให้จำเลยชำระเงินต้นและดอกเบี้ย จำเลยไม่ปฏิบัติตามคำบังคับ โจทก์ขอให้บังคับคดียึดทรัพย์ของจำเลยขายทอดตลาดเอาเงินชำระหนี้ เจ้าพักงานบังคับคดีได้ทำการยึดและขายทอดตลาดเมื่อวันที่ ๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๑๙

ผู้ร้องยื่นคำร้องขอเฉลี่ยทรัพย์ เมื่อวันที่ ๒๑ มีนาคม ๒๕๒๐

ศาลชั้นต้นยกคำร้อง

ผู้ร้องอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ผู้ร้องฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้เจ้าพนักงานบังคับคดีขายทอดตลาดทรัพย์สินของจำเลยซึ่งเป็นลูกหนี้ตามคำพิพากษา เมื่อวันที่ ๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๑๙ ผู้ร้องเป็นเจ้าหนี้ตามคำพิพากษาในคดีแพ่งหมายเลขแดงที่ ๔๘/๒๕๑๙ ของศาลจังหวัดพังงา ยื่นคำร้องขอเฉลี่ยทรัพย์เมื่อวันที่ ๒๑ มีนาคม ๒๕๒๐ อันเป็นวันภายหลังจากสิ้นระยะเวลาสิบสี่วันนับแต่วันขายทอดตลาด ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพง มาตรา ๒๙๐ วรรคสาม ผู้ร้องจึงไม่มีสิทธิร้องขอเฉลี่ยแล้ว พิพากษายืน