คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 222/2486

ฟ้องโจทกล่าวแต่เพียงว่าจำเลยได้บังอาดไช้อำนาด+กำลังกายกะทำอนาจารแก่นางสาวเพียร ขอไห้ลงโทสตาม ม.246 เช่นนี้เปนฟ้องที่ไม่ถูกต้องตามกดหมายเพราะได้บันยายการกะทำทั้งหลายฟ้องจำเลยที่โจทอ้างว่าเปน+ถานอนาจารว่ามีข้อเท็ดจิง+ประการได

โจทฟ้องว่าจำเลยได้บังอาดไช้อำนาจด้วยกำลังกายกะทำอนาจารแก่นางสาวเพียร สงโนนสูง อายุ ๑๗ ปี ขอให้ลงโทส

จำเลยไห้การรับสารภาพ

สาลชั้นต้นและสาลอุธรน์วินิจฉัยต้องกันว่า ฟ้องของโจทมิได้กล่าวข้อเท็ดจิงและรายละเอียดว่า จำเลยทำเช่นไรเช่นจับนมหรือกอดจูบ เปนต้น จึงเปนฟ้องไม่บริบูรน์ตามมาตรา ๑๕๘(๕) ประมวนวิธีพิจารนาความอาญา ไม่มีมูลที่จะรับไว้พิจารนา พิพากสายกฟ้องโจท ปล่อยจำเลย

โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่าฟ้องของโจทมิได้แสดงความหมายไห้ซาบได้หย่างไรเลยว่าการกะทำทั้งหลายของจำเลยที่โจทอ้างว่าเปนความผิดถานกะทำอนาจารนั้น มีข้อเท็ดจิงเปนประการได ฟ้องโจทขาดข้อเท็ดจิงแห่งการกะทำอันเปนสาระสำคัน เปนฟ้องไม่ถูกต้องตามประมวนวิธี พิจารนาความอาญามาตรา ๑๕๘(๕) จึงพิพากสายืน