คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2231/2523

โจทก์ร่วมกับจำเลยพิพาทกันในเรื่องที่ดิน โดยภริยาโจทก์ร่วมฟ้องคดีแพ่งขับไล่จำเลย คดียังอยู่ในระหว่างพิจารณาของศาล การที่จำเลยถอนต้นกล้วยและมันเทศ ซึ่งจำเลยก็ทราบว่าโจทก์ร่วมได้ปลูกไว้ในที่พิพาททิ้งไป ย่อมเห็นได้ว่าทำให้ต้นกล้วย และมันเทศที่ปลูกไว้นั้นเสียหาย จำเลยกระทำโดยพลการ มิได้ใช้สิทธิให้ถูกต้องตามกฎหมาย จึงเป็นความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ร่วมกันหาให้เสียหาย ทำลาย ทำให้เสื่อมค่า ทำให้ไร้ประโยชน์ ซึ่งต้นกล้วยต้นมัน อันเป็นพืชผลของกสิกร ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๕๘, ๓๕๙, ๘๓

จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ

ผู้เสียหายขอเข้าเป็นโจทก์ร่วม ศาลชั้นต้นอนุญาต

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามฟ้อง จำคุกคนละ ๖ เดือน ปรับคนละ ๒,๐๐๐ บาท โทษจำคุกให้รอการลงโทษไว้ ๒ ปี

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์และโจทก์ร่วมฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มูลเหตุเกิดจากการพิพาทในเรื่องที่ดิน โดยภริยาโจทก์ร่วมอ้างว่าจำเลยที่ ๑ เช่าที่ดินของภริยาโจทก์ร่วม และได้พ้องเป็นคดีแพ่งขับไล่จำเลยที่ ๑ แต่จำเลยที่ ๑ ได้ให้การต่อสู้ในคดีแพ่งว่าที่ดินเป็นของจำเลยที่ ๑ คดียังอยู่ในระหว่างพิจารณาของศาล แต่ต้นกล้วยและมันเทศเป็นพืชผลที่โจทก์ร่วมเป็นผู้ปลูกไว้ในที่พิพาทดังกล่าวและจำเลยทั้งสองก็ทราบ การที่จำเลยทั้งสองไปถอนต้นกล้วยและมันเทศทิ้งไป ย่อมเห็นได้ว่าทำให้ต้นกล้วยและมันเทศที่ปลูกไว้นั้นเสียหาย จำเลยทั้งสองกระทำโดยพลการ มิได้ใช้สิทธิให้ถูกต้องตามกฎหมาย จึงเป็นความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์

พิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้บังคับคดีไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น