โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้มีดปลายแหลมแบบชายธงแทงประทุษร้ายผู้เสียหาย2 ครั้งโดยเจตนาฆ่า ครั้งแรกถูกบริเวณหน้าท้องด้านซ้าย ครั้งหลังแทงไม่ถูกผู้เสียหายได้รับการรักษาทันท่วงทีจึงไม่ถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 80
จำเลยให้การว่า ได้ใช้มีดแทงผู้เสียหาย 1 ครั้งโดยป้องกันตัว
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามฟ้อง
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 297
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามฎีกาโจทก์มีปัญหาวินิจฉัยในชั้นนี้เพียงว่า การกระทำของจำเลยเป็นความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่นโดยเจตนาหรือไม่ ข้อเท็จจริงเป็นที่ยุติตามคำวินิจฉัยของศาลล่างทั้งสอง ซึ่งฟังว่า จำเลยใช้มีดปลายแหลมแบบชายธงยาวทั้งตัวและด้ามประมาณ 10 นิ้ว แทงผู้เสียหายไป 1 ที ขณะที่มีการวิวาททำร้ายซึ่งกันและกัน โดยผู้เสียหายมีไม้ระแนงขนาด 1" x 1" ยาวประมาณ 1 เมตรเศษเป็นอาวุธ ผู้เสียหายถูกแทงบริเวณหน้าท้องด้านซ้าย ปากแผลกว้าง 3 เซนติเมตรเปลวไขมันไหล เลือดตกในประมาณ 400 ซี.ซี. ลำไส้เล็กถลอก พังผืดในช่องท้องมีเลือดไหลซึมตลอดเวลา ต้องรักษาพยาบาลด้วยการผ่าตัด ผู้เสียหายได้รับบาดเจ็บสาหัส เห็นว่า การใช้มีดแทงของจำเลยเป็นการแทงที่เผชิญหน้าต่างพุ่งตัวเข้าหากัน แม้จำเลยจะแทงไปเพียงครั้งเดียว แต่ปรากฏว่ามีดที่ใช้เป็นมีดปลายแหลมแบบชายธงมีความยาวทั้งตัวและด้ามมีดประมาณ 10 นิ้ว นับว่าเป็นอาวุธที่ใหญ่และร้ายแรงอาจทำลายชีวิตให้แตกดับได้ การใช้มีดของจำเลยเป็นการเสือกมีดแทงขณะเข้าเผชิญหน้าโถมตัวเข้ามุ่งประทุษร้ายกันด้วยอาวุธที่จำเลยมีอยู่สู่อวัยวะสำคัญของอีกฝ่ายเช่นนี้ จำเลยย่อมเล็งเห็นผลของการกระทำได้ว่าอาจทำให้ผู้เสียหายถึงแก่ความตายได้ การกระทำของจำเลยถือได้ว่ากระทำโดยมีเจตนาฆ่า ที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยการกระทำของจำเลยเป็นความผิดฐานทำร้ายร่างกายสาหัส ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วย ฎีกาโจทก์ฟังขึ้น
พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ลงโทษจำเลยตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น