โจทก์ฟ้องว่าจำเลยผิดพระราชบัญญัติการทำเหมืองแร่โดยละเลยไม่ยื่นแบบ ก.ร.๑๒๗ ภายในกำหนด จำเลยรับสารภาพ และขอแถลงต่อไปว่าแบบ ก.ร.๑๒๗ นี้มีข้อความเหมือนกันกับแบบ พ.๑๔ ซึ่งจำเลยได้ยื่นภายในกำหนดแล้วผิดกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เข้าใจว่าแบบ ก.ร..๑๒๗ นี้เป็นแต่เพียงคำแปลภาษาอังกฤษของแบบ พ.๑๔ เท่านั้น ศาลชั้นต้นเห็นว่าตามที่กรมที่ดินและโลหะกิจกำหนดให้แสดงรายการโดยแบบ ก.ร.๑๒๗ ซึ่งเป็นภาษาอังกฤษดั่งนี้ไม่ชอบด้วยกฏหมายเอาผิดจำเลยไม่ได้ จึงพิพากษาให้ยกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าไม่มีกฏหมายบังคับมิให้กรมที่ดินกำหนดกำหนดแบบพิมพ์ขึ้นใช้เป็นภาษาอังกฤษ จึงพิพากษากลับให้ปรับจำเลย ๑๐ บาทตามฟ้อง.
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าแบบพิมพ์ พ.๑๔ นั้นเป็นแบบใช้ทั่วไป ส่วนแบบ ก.ร.๑๒๗ สำหรับความสะดวกแก่ผู้ทำเหมืองแร่ซึงเป็นชาวต่างประเทศ ฉะนั้นเมื่อจำเลยได้ยื่นแบบ พ.๑๔ ภายในเวลาที่กำหนดก็ต้องถือว่าปฏิบัติครบถ้วนตามพระราชบัญญัติการทำเหมืองแร่แล้ว ส่วนการไม่ยื่นแบบ ก.ร.๑๒๗ เป็นแต่เพียงผิดระเบียบเท่านั้น จึงพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ ให้ยกฟ้องโจทก์.