คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 224/2521

ศาลพิพากษาให้โจทก์ชนะคดีในคดีที่จำเลยขาดนัดให้การจำเลยขอให้พิจารณาใหม่ ข้ออ้างในคำร้องว่าจำเลยไม่รับรองเขตตามข้ออ้างในฟ้องเพราะโจทก์ชี้เขตรุกล้ำ คำพิพากษาให้โจทก์ชี้เขตได้ฝ่ายเดียว ทำให้จำเลยเสียหาย ดังนี้เป็นข้อคัดค้านคำพิพากษาตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 208 แล้ว

ศาลชั้นต้นพิพากษาในคดีจำเลยขาดนัดให้การและพิจารณา ให้จำเลยไประวังชี้เขตเวลาเจ้าพนักงานนัดทำการรังวัด หากไม่ไป ให้เจ้าพนักงานรังวัดตามที่โจทก์นำชี้ จำเลยยื่นคำร้องว่า ไม่ทราบประกาศของศาลเพราะจำเลยไม่อยู่และอ้างเหตุคัดค้านคำพิพากษา ศาลชั้นต้นเห็นว่าคำร้องไม่แสดงว่าคำพิพากษาไม่ชอบ ไม่ถูกต้องอย่างไร จะชนะคดีได้อย่างไร ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 208 วรรคสอง ให้ยกคำร้องศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "คำร้องของจำเลยที่ขอให้พิจารณาคดีใหม่นั้นมีข้อความคัดค้านคำตัดสินชี้ขาดของศาลชั้นต้นโดยละเอียดชัดแจ้งหรือไม่เห็นว่าข้อความตามคำร้องของจำเลยดังยกขึ้นกล่าวไว้ข้างต้น เป็นการคัดค้านคำพิพากษาของศาลว่าจำเลยมิได้ทำละเมิดต่อโจทก์โดยแกล้งไม่รับรองเขตที่ดิน แต่เป็นเรื่องโจทก์นำชี้ที่ดินรุกล้ำเข้ามาในที่ดินของจำเลย จำเลยจึงไม่อาจรับรองเขตที่รุกล้ำนั้นได้ คำพิพากษาของศาลที่ให้สิทธิโจทก์ที่จะนำชี้ที่ดินอย่างไรก็ได้ก็เป็นการมิชอบ จึงเป็นคำร้องที่กล่าวโดยละเอียดชัดแจ้ง ซึ่งข้อคัดค้านคำชี้ขาดของศาลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 208 วรรคสองแล้ว ย่อมรับคำร้องของจำเลยไว้พิจารณาได้"

พิพากษากลับ ให้ยกคำสั่งศาลชั้นต้น ให้รับคำร้องดำเนินการต่อไป