คดีนี้จำเลยชกต่อย ป.พะยานขณะที่จำเลยอยู่ในศาลรอผู้พิพากษาอยู่ เพราะแค้นใจที่ ป.เอาความไม่จริงมาปรักปรำจำเลย
ศาลเดิมพิพากษาว้าความผิดของจำเลยต้องด้วยกฏหมายหลายบท แต่ให้ลงโทษบทหนัก คือพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๑๓๖ ฐานหมิ่นประมาทศาล
ศาลอุทธรณ์ปรึกษาว่าจะลงโทษจำเลยตามมาตรา ๑๓๖ แพ่งวิธีพิจารณาความแพ่งไม่ถนัด เพราะจำเลยมิได้หมิ่นประมาทผู้พิพากษาหรือศาล โดยขณะนั้นศาลยังมิได้มีการพิจารณา แม้จะลงโทษตามกฎหมายลักษณอาญา ม.๑๕๑-๒๕๕ หรือ ๓๓๔ ข้อ ๓ ก็มิได้ จึงลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณอาชญามาตรา ๓๓๘ ข้อ ๓ ให้จำคุก ๑ เดือน ปรับ ๑๐๐ บาท
โจทก์ฏีกาว่าการกระทำของจำเลยควรผิดตามกฎหมายที่ศาลชั้นต้นลงมา
ศาลฎีกาตัดสินว่า การที่จำเลยชกพะยานในศาลขณะที่ผู้พิพากษายังไม่ได้ออกนั่งพิจารณานั้น จะเรียกว่าเป็นการดูถูกหรือหมิ่นประมาทตาม ม.๑๓๖ วิธีพิจารณาความแพ่ง ไม่ได้ พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์