คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 229/2477

หนี้บุริมสิทธิ อย่างไรเรียกว่าเป็นหนี้มีบุริมสิทธิ ผู้มีบุริมสิทธิในค่าปลงศพตาม ม.253 หมายถึงผู้มีหนี้ เป็นคุณค้างชำระอยู่จำนวนเงินที่ศาลกะไว้สำหรับทำการปลงศพในภายหน้าไม่เรียกว่าเป็นหนี้อันมีบุริมสิทธิ วิธีพิจารณาแพ่ง ยึดทรัพย์ ศาลสั่งแบ่งมฤดกผู้ตายแก่ผู้ควรได้และกับเงินค่าปลงศพไว้ส่วนหนึ่งแต่ยังไม่ได้แบ่งกัน เจ้าหนี้ของผู้ตายตามคำพิพากษายังมีสิทธิยึดทรัพย์มฤดกของผู้ตายได้ทั้งหมด

คดีนี้เดิมโจทก์จำเลยเป็นบุตร์ภรรยาหมื่นเทศภักดีผู้มรณฟ้องร้องกันเรื่องมฤดก คดีถึงที่สุดศาลตัดสินให้แบ่ง แต่ก่อนแบ่งให้กันเงินในอกงมฤดกไว้ ๒๕๐ บาทเพื่อให้โจทก์ไปจัดการศพ โจทก์จึงขอรับเงินค่าทำศพแลค่าอื่น ๆ จากศาล ๆ สั่งจ่าย แต่ยังไม่ทันจ่าย ในวันรุ่งขึ้น ต.ก็ยื่นคำร้องขอให้ศาลงดจ่ายแลยึดเงินรายนี้ไว้ให้ผู้ร้องเพราะผู้ร้องเป็นเจ้าหนี้หมื่นเทศ ฯ อยู่จนได้ฟ้องแลศาลได้มีคำพิพากษาแล้วว่าหมื่นเทศฯเป็นหนี้ผู้ร้องอยู่ ๒๙๐๗ บาท ๔๐ สตางค์แลให้เอาทรัพย์มฤดกรายนี้ใช้หนี้ผู้ร้อง

ศาลเดิมสั่งคำร้องว่าเงินค่าทำศพมีบุริมสิทธิเหนือกองมฤดกต้องหักก่อนใช้หนี้อื่น ๆ ที่สั่งจ่ายไว้แล้ว ไม่มีเหตุจะต้องเปลี่ยนแก้ ส่วนเงินรายอื่น ๆ ให้งดจ่ายไว้ตามที่ร้องขอ ศาลฎีกาเห็นว่าผู้มีบุริมสิทธิในค่าปลงศพตามมาตรา ๒๕๓ นั้นหมายถึงผู้มีหนี้เป็นแต่จำนวนที่ศาลกะกำหนดไว้ว่าจะทำการปลงศพในภายหน้า หาใช่เป็นหนี้สินจำเต้องชำระอยู่ก่อนไม่ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ ให้ยึดเงินไว้ชำระหนี้แก่ผู้ร้องเมื่อเหลือจึงค่อยจัดการตามคำพิพากษาในคดีมฤดก