โจทก์ฟ้องว่านายอำเภอมีคำสั่งเกณฑ์แรงงานให้จำเลยทำการขุดดินทำทำนบพนังกั้นน้ำชี เพื่อมิให้น้ำป่าท่วมไร่นาของราษฎร โดยอาศัยอำนาจตาม พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ พ.ศ.๒๔๕๗ ม.๑๑๕ จำเลยทราบคำสั่งแล้วหาได้ไปทำการไม่ จำเลยให้การปฏิเสธว่ามิได้รับทราบคำสั่งนายอำเภอในเรื่องนี้ เป็นแต่ได้รับหมายเกณฑ์ตาม พ.ร.บ.ควบคุมเหมืองฝายพนังบ้าง ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า แม้ทางการจะใช้หมายเกณฑ์ตามแบบ พ.ร.บ.อื่น แต่กำนันได้ประชุมชี้แจงแจ้งเรื่องให้จำเลยทราบดีแล้วจำเลยจึงไม่พ้นผิด ให้ปรับคนละ ๒๕ บาท
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าทางการอำเภอได้ออกคำสั่งเกณฑ์รายนี้โดยอาศัยอำนาจใน พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ แต่การเกณฑ์นี้ได้ใช้หมายตามแบบชลประทานบ้าง แบบหมายความคุมเหมืองฝายและพนังบ้าง แม้จำเลยได้รับหมายเกณฑ์แล้ว จะถือว่าจำเลยได้รู้ความประสงค์ของทางการอำเภอไม่ได้ และที่อ้างว่ากำนันได้ประชุมชี้แจงเรื่องนี้ให้จำเลยทราบแล้วนั้นปรากฏว่าได้ประชุมภายหลังวันทำงาน จึงไม่มีทางจะฟังว่าจำเลยขัดขืนคำสั่งตาม พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ดังฟ้อง เอาผิดแก่จำเลยไม่ได้พิพากษากลับศาลอุทธรณ์ ให้ยกฟ้องปล่อยจำเลยไป.