คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2313/2520

ผู้รับประกันภัยย่อมเข้ารับช่วงสิทธิของผู้เอาประกันภัยซึ่งมีต่อบุคคลภายนอกเพียงเท่าที่สิทธิของผู้เอาประกันภัยมีอยู่ ในกรณีที่ผู้เอาประกันภัยในฐานะนายจ้างต้องจ่ายเงินทดแทนตามกฎหมายแรงงานให้แก่ลูกจ้างที่ประสบอันตรายนั้น กฎหมายแรงงานเป็นกฎหมายพิเศษใช้บังคับระหว่างนายจ้างกับลูกจ้างโดยเฉพาะ ไม่ได้ให้สิทธินายจ้างที่จะเรียกเงินทดแทนที่จ่ายไปคืนจากผู้ทำละเมิดต่อลูกจ้างได้ ดังนั้นผู้รับประกันภัยซึ่งได้จ่ายเงินทดแทนไปแทนนายจ้างผู้เอาประกันภัยก็ย่อมไม่มีสิทธิเช่นเดียวกัน จึงไม่อาจมีการรับช่วงสิทธิกันได้

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นผู้รับประกันภัยค้ำจุนบริษัท อ. ซึ่งได้เอาประกันภัยกรณีพนักงานหรือลูกจ้างประสบอันตรายเนื่องจากการทำงาน และได้จ่ายเงินทดแทนให้แก่ลูกจ้างบริษัท อ. ซึ่งได้ประสบอันตรายไปแทนบริษัท อ. แล้ว โจทก์จึงรับช่วงสิทธิของบริษัท อ. ผู้เอาประกันภัยที่จะเรียกร้องเอาค่าสินไหมทดแทนจากจำเลยผู้ทำละเมิดต่อลูกจ้างของบริษัท อ.

จำเลยให้การว่า จำเลยไม่ต้องรับผิดชอบต่อโจทก์ กฎหมายแรงงานกำหนดให้นายจ้างเป็นผู้จ่ายเงินทดแทนให้แก่ลูกจ้างเอง ทั้งจำเลยได้ชดใช้ค่าเสียหายให้แก่ลูกจ้างจนเป็นที่พอใจแล้ว

ศาลชั้นต้นเห็นว่าคดีพอวินิจฉัยได้ มีคำสั่งให้งดสืบพยาน แล้ววินิจฉัยว่าโจทก์ไม่อาจรับช่วงสิทธิของผู้เอาประกันภัยได้ พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 880ผู้รับประกันภัยย่อมเข้ารับช่วงสิทธิของผู้เอาประกันภัยซึ่งมีต่อบุคคลภายนอกเพียงเท่าที่สิทธิของผู้เอาประกันภัยมีอยู่ หาอาจใช้สิทธิอื่นใดที่ผู้เอาประกันภัยมิได้มีต่อบุคคลภายนอกได้ไม่ กรณีที่โจทก์ฟ้องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เอาประกันภัยในฐานะนายจ้างต้องจ่ายเงินทดแทนให้แก่ลูกจ้างตามประกาศของคณะปฏิวัติฉบับที่ 103 และประกาศของกระทรวงมหาดไทยเรื่องการคุ้มครองแรงงานกำหนดให้เป็นหน้าที่ของนายจ้าง ที่จะต้องจ่ายเงินทดแทนให้แก่ลูกจ้างในกรณีที่ลูกจ้างประสบอันตราย ซึ่งไม่อาจก่อให้เกิดการรับช่วงสิทธิ กฎหมายแรงงานเป็นกฎหมายพิเศษใช้บังคับระหว่างนายจ้างกับลูกจ้างโดยเฉพาะ มิได้ให้สิทธินายจ้างที่จะเรียกเงินทดแทนที่จ่ายไปคืนจากผู้ทำละเมิดต่อลูกจ้างได้ ฉะนั้นเมื่อไม่มีกฎหมายให้สิทธิเช่นนี้ โจทก์ซึ่งเป็นผู้รับประกันภัยได้จ่ายเงินทดแทนไปแทนนายจ้างผู้เอาประกันภัยก็ย่อมไม่มีสิทธิเช่นเดียวกัน

พิพากษายืน