คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 233/2482

เรือโจทก์จำเลยชนกันปรากฏว่าเรือจำเลยแล่นทวนน้ำแอบฝั่งมา ฝ่ายเรือโจทก์แล่นตามน้ำ แต่หาเดินกลางลำน้ำตามกฏหมายไม่ ดังนี้ต้องถือว่าโจทก์ประมาทเลินเล่อ ไม่มีสิทธิจะฟ้องเรียกค่าเสียหายจากจำเลยได้.

โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายในฐานที่เรือยนตร์ของจำเลยที่ ๑ ซึ่งมีจำเลยที่ ๒ เป็นนายท้าย ชนเรือของโจทก์ล่ม

ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาตัดสินว่าตาม ม.๖๘ แห่งพ.ร.บ.การเดินเรือในน่านน้ำสยาม ๒๔๗๗ บัญญัติว่าเรือที่เดินตามน้ำให้เดินกลางแม่น้ำเรือที่เดินทวนน้ำให้เดินแอบฝั่ง จำเลยเดินเรือทวนน้ำแอบฝั่งมาถูกทางแล้ว แต่โจทก์เดินตามน้ำหาเดินกลางลำน้ำไม่ จึงต้องถือว่าโจทก์เดินผิดทางอันเป็นการประมาทเลินเล่อของฝ่ายโจทก์โดยตรง และก่อนเกิดการชนกันโจทก์เดินเรือสวนไปทางซ้ายซึ่งเป็นการผิดธรรมเนียมการเดินเรือ ศาลอุทธรณ์ยกฟ้องโจทก์ชอบแล้ว ยืนตาม