คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2344/2521

อายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1710 ใช้บังคับในกรณีที่โจทก์ฟ้องขอให้เพิกถอนข้อกำหนดพินัยกรรมที่ผู้ทำพินัยกรรมได้กระทำโดยสำคัญผิดถูกกลฉ้อฉล หรือถูกข่มขู่ดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 1708 และ 1709 มิได้ใช้บังคับแก่กรณีที่โจทก์ฟ้องว่าพินัยกรรมปลอมและเป็นโมฆะ

โจทก์ฟ้องว่าในขณะทำพินัยกรรม ผู้ทำพินัยกรรมเจ็บป่วยจนไม่มีสติสัมปชัญญะเป็นพินัยกรรมที่จำเลยทำปลอมขึ้น ทั้งทำไม่ถูกต้องตามแบบเอกสารฝ่ายเมือง พินัยกรรมจึงเป็นโมฆะ โจทก์มิได้ฟ้องขอให้เพิกถอนข้อกำหนดพินัยกรรมเพราะผู้ทำพินัยกรรมมีเจตนาบกพร่องตามมาตรา 1708 และ 1709 จึงไม่อยู่ในบังคับของอายุความตามมาตรา 1710

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นบุตรของนางเข่ง เมื่อนางเข่งถึงแก่กรรมจำเลยได้นำพินัยกรรมปลอมไปดำเนินการจดทะเบียนรับโอนมรดกเป็นของตนแต่เพียงผู้เดียวพินัยกรรมดังกล่าวไม่สมบูรณ์และไม่ถูกต้องตามกฎหมาย ขณะทำพินัยกรรมนางเข่งเจ็บป่วยจนไม่มีสติสัมปชัญญะ ทั้งทำไม่ถูกต้องตามแบบเอกสารฝ่ายเมืองพินัยกรรมจึงเป็นโมฆะ ขอให้ศาลพิพากษาว่าพินัยกรรมเป็นโมฆะ ให้เพิกถอนการจดทะเบียนรับมรดก

จำเลยให้การว่า โจทก์มิได้ฟ้องขอเพิกถอนข้อกำหนดพินัยกรรมภายในกำหนดสามเดือนนับแต่รู้เหตุเพิกถอน คดีขาดอายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1710 พินัยกรรมทำขึ้นโดยชอบด้วยกฎหมาย

ศาลชั้นต้นสั่งงดสืบพยานโจทก์จำเลยแล้ววินิจฉัยว่าฟ้องโจทก์ขาดอายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1710 พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าฟ้องโจทก์ไม่ขาดอายุความ พิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นดำเนินกระบวนพิจารณาต่อไปแล้วพิพากษาใหม่ตามรูปคดี

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัย อายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1710 ใช้บังคับในกรณีที่โจทก์ฟ้องขอให้เพิกถอนข้อกำหนดพินัยกรรมที่ผู้ทำพินัยกรรมได้กระทำโดยสำคัญผิด ถูกฉ้อฉลหรือถูกข่มขู่ดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 1708 และ 1709 หาได้มุ่งหมายใช้บังคับแก่กรณีที่โจทก์ฟ้องว่าพินัยกรรมปลอมและเป็นโมฆะไม่ คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าในขณะที่นางเข่งทำพินัยกรรมนางเข่งเจ็บป่วยจนไม่มีสติสัมปชัญญะ เป็นพินัยกรรมที่จำเลยปลอมขึ้น ทั้งทำไม่ถูกต้องตามแบบเอกสารฝ่ายเมือง พินัยกรรมจึงเป็นโมฆะ โจทก์มิได้ฟ้องขอให้เพิกถอนข้อกำหนดพินัยกรรมเพราะผู้ทำพินัยกรรมมีเจตนาบกพร่อง ฟ้องโจทก์จึงไม่ขาดอายุความตามมาตรา 1710

พิพากษายืน