คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 235/2486

ที่จะเปนผิดถานทำไห้เสียทรัพย์นั้น นอกจากการกะทำจนเกิดเสียหายแล้ว จะต้องมีเจตนาแกล้งทำลายทรัพย์ของเขาไห้ชำรุดเสียหายไปด้วย

(อ้างดีกาที่ 301/2476)

ลักเป็ดมาเพื่อจะค่าแกงกินย่อมไม่มีผิดถานทำไห้เสียทรัพย์

ได้ความว่าจำเลยสมคบกับพวกลักเป็ดของนายมะยีไป ๕ ตัวเพื่อเอาไปแกงกิน แล้วได้ค่าเป็ดที่ลักมานั้นเสีย โจทจึงฟ้องขอไห้ลงโทสถานลักทรัพย์และทำไห้เสียทรัพย์ตามมาตรา ๒๙๓,๓๒๔,๗๑

สาลชั้นต้นพิจารนาแล้วพิพากสาลงโทสจำเลยตามมาตรา ๒๙๓ จำคุก ๖ เดือน ส่วนความผิดถานทำไห้เสียทรัพย์ไห้ยกเสีย

โจทอุธรน์ สาลอุธรน์พิพากสายืน

โจทดีกาขอไห้ลงโทสจำเลยตามมาตรา ๓๒๔ อีกกะทงหนึ่ง สาลดีกาเห็นว่าตามมาตรา ๓๒๔ นั้น หมายความว่า ผู้กะทำแก่ทรัพย์ของเขานั้น ได้บังอาดกะทำด้วยเจตนามุ่งที่จะทำไห้ทรัพย์ของเขาเปนอันตรายหรือชำรุด หรืออีกนัยหนึ่งคือนอกจากการกะทำจนเกิดเสียหายแล้วจะต้องมีเจตนาแกล้งทำลายทรัพย์ของเขาไห้ชำรุดเสียหายไปด้วยดังคำพิพากสาดีกาที่ ๓๐๑/๒๔๗๘ ดังนี้จำเลยค่าเป็ดเพื่อจะแกงกินพายหลังที่ได้ลักมาเพื่อการนั้นแล้ว จำเลยไม่มีเจตนาแกล้งไห้เจ้าทรัพย์เสียหายไปเพราะการค่า จำเลยจึงไม่ผิดถานทำไห้เสียทรัพย์พิพากสายืน