คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2379/2524

จำเลยออกเช็คให้ผู้เสียหายเพื่อเป็นการค้ำประกันการที่ผู้เสียหายนำที่ดินไปจำนองประกันเงินกู้ที่จำเลยกับภริยากู้ไปจากธนาคาร จำเลยย่อมไม่มีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คพ.ศ.2497 มาตรา 3 ตามที่โจทก์ฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ออกเช็คของธนาคารกสิกรไทย จำกัดสาขากันทรลักษ์ หมายเลข พี.บี.เอ็ม.๗๓๑๕๔๐ สั่งจ่ายเงิน ๒๐๐,๐๐๐บาท มอบให้แก่นายพิมพ์ผู้เสียหาย ต่อมาผู้เสียหายได้มอบเช็คให้นายวีระพรบุตรชายนำเช็คดังกล่าวไปขึ้นเงินจากธนาคารตามเช็คธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงิน อ้างว่าเงินในบัญชีไม่พอจ่าย ขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คพ.ศ. ๒๔๙๗ มาตรา ๓

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คพ.ศ. ๒๔๙๗ มาตรา ๓ จำคุก ๖ เดือน

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิจารณาแล้วพิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยออกเช็คพิพาทให้ผู้เสียหายเพื่อเป็นการค้ำประกันการที่ผู้เสียหายนำที่ดินไปจำนองประกันเงินกู้ที่จำเลยกับภริยากู้ไปจากธนาคารกสิกรไทย จำกัดสาขากันทรลักษ์ จำนวน ๒๐๐,๐๐๐ บาทตามสัญญากู้ สัญญาค้ำประกัน และโฉนดเลขที่ ๒๓๓ ที่จำเลยอ้างส่งศาล จำเลยจึงไม่มีความผิดตามที่โจทก์ฟ้อง

พิพากษายืน