ได้ความว่าเจ้าพนักงานจับน้ำกระแช่ดองเมาได้ที่จำเลย ๒ ไห โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษ
ศาลเดิมเห็นว่าจำเลยมีผิดตาม พ.ร.บ.อากรชั้นในจุลศักราช ๑๒๔๘ มาตรา ๓๘ ให้ปรับจำเลยเปนพินัย ๔๐ บาท
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าโจทก์สืบไม่ได้ว่าน้ำตาลกระแช่เปนวัตถุหรือของผสมที่มีแอลกอฮอล์อันสามารถดื่มกันได้เช่นเดียวกับสุรา ให้ยกฟ้องโจทก์เสีย
ศาลฎีกาตัดสินว่า คดีเช่นนี้เปนหน้าที่โจทก์ต้องนำสืบให้ได้ความว่าน้ำกระแช่ของกลางมีแอลกอฮอล์เจิอปนอยู่ด้วย จึงจะเปนผิดตามพระราชบัญญัติที่โจทก์หา เมื่อโจทก์สืบความข้อนี้ไม่ได้ จำเลยก็ไม่ควรมีผิด จึงให้บังคับคดียืนตามอุทธรณ์