คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 241/2478

พฤตติการณ์ที่เป็นการฆ่าคนโดยบรรดาลโทษะ +เลยยิงผู้ตายโดยโกรธว่า+อาจกอดคอแลจับนมบุตรีจำเลย ทั้งผู้ตายยังได้ทำลายทรัพย์ของจำเลยด้วยเรียกว่าเป็นการกระทำโดยบรรดาลโทษะเหตุปราณี + เขาแล้วก็ไปรับสารภาพความผิดต่อเจ้าพนักงานเป็นเหตุอันควรปราณีลดโทษให้

ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยกับผู้ตายไม่เคยมีสาเหตุโกรธเคืองกันมาแต่ก่อน ในวันเกิดเหตุ ก.บุตรีจำเลยมาบอกว่าจำเลยว่า ผู้ตายเอาสร้อยไปและกอดคอจับนมตนทั้งผู้ตายยังได้หักตันทุเรียนของจำเลยด้วยจำเลยโกรธจึงชวนพวกที่นั่งกินอาหารด้วยกันไปดูต้นทุเรียน แล้วกลับมาบนเรือนเอาปืนและชวนพวกไปด้วย ไปที่เรือนผู้ตายแลเห็นผู้ตายเดินมา จำเลยจึงพูดว่ามึงกับกูวันนี้ฆ่ากันเสียทีเถอะ แล้วจำเลยก็ยิงถูกผู้ตายล้มลง แล้วจำเลยก็ไปหานายอำเภอบอกว่าตนได้ยิงผู้ตายตายเสียแล้ว เพราะผู้ตายหักต้นทุเรียนแลลักทรัพย์ ส่วนข้อที่จำเลยกอดคอและจับนมบุตรสาวจำเลยนั้น จำเลยไม่ได้แจ้งต่อนายอำเภอ แต่ตามทางพิจารณาจำเลยสืบได้ความชัดดังกล่าวแล้ว

ศาลฎีกาตัดสินว่าจำเลยมีผิดตามมาตรา ๒๔๙ จำคุก ๒๐ ปี ลดกึ่งตามมาตรา ๕๕ คงเหลือ ๑๐ ปี แลให้ลดตามมาตรา ๕๙ อีกกึ่งหนึ่ง คงให้จำคุกจำเลย ๕ ปี