คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 241/2481

ที่ดินริมตลิ่งมีที่งอกเจ้าของขายให้แก่ผู้ซื้อไปโดยมิได้มีการแบ่งแยกที่งอกออกจากที่ดินดังนี้ ที่งอกย่อมตกติดไปกับที่ดินผืนใหญ่นั้นด้วย

เจ้าของที่ดินจะอ้างว่าปกครองปรปักษ์ต่อตนเองไม่ได้

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากที่เช่า

ทางพิจารณาได้ความว่าที่รายพิพาทเป็นที่งอกออกไปจากที่ผืนใหญ่ จำเลยเป็นเจ้าของได้ ขายที่ผืนใหญ่ให้โจทก์ไปแล้ว

ศาลฎีกาตัดสินว่า ในเรื่องที่งอกริมตลิ่งย่อมเป็นทรัพย์สินของเจ้าของที่แปลงนั้นตาม ม.๑๓๐๘ แห่งประมวลแพ่ง ฯ จำเลยซึ่งเป็นเจ้าของเดิมในที่ดินตามโฉนดจะอ้างว่าเป็นเจ้าของได้ก็ด้วยที่นั้นงอกติดกับที่ของตนบัดนี้จำเลยโอนขายที่ดินตามโฉนดไปโดยมิได้แยกกัน ออกจากกันตามกฎหมายก็ย่อมติดไปกับที่ดิน จำเลยไม่มีหลักฐานใดจะอ้างอิงว่าเป็นเจ้าของจะว่าครอบครองมาก็ไม่ใช่ครอบครองอย่างปรปักษ์ เพราะการที่จำเลยปกครองรวมกันมาในขณะเป็นเจ้าของจะเป็นการปกครองเป็นปรปักษ์แก่ตัวเองมิได้ จำเลยพิศูจน์ไม่ได้ว่าขณะโอนกันจำเลยได้แบ่งแยกโฉนด ในการที่โอนกรรมสิทธิไปแล้วเช่ามา ที่งอกรายพิพาทนี้ย่อมติดไปติดมากับที่คืนตามโฉนดดุจจำเลยได้มาแต่แรกที่ศาลล่างพิพากษาให้ขับไล่จำเลยนั้นชอบแล้วจึงพิพากษายืนตาม