คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2411/2525

เมื่อคดีที่โจทก์ฟ้องเป็นเรื่องการบังคับใช้แรงงาน มิได้เกิดจากการตกลงจ้างระหว่างโจทก์จำเลย และโจทก์ จำเลยก็มิได้มีความสัมพันธ์ในฐานะลูกจ้างและนายจ้าง กันด้วย ข้อกล่าวหาของโจทก์จึงมิใช่ข้อพิพาทเกี่ยวด้วยสิทธิ หรือหน้าที่ตามสัญญาจ้างแรงงาน อันอยู่ในอำนาจพิจารณา พิพากษาหรือ มีคำสั่งของศาลแรงงาน

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ถูกศาลพิพากษาจำคุกและถูกส่งตัวมาจองจำที่ เรือนจำจำเลยซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาการเรือนจำได้มอบหมายให้หัวหน้า ฝ่ายควบคุมฯ บังคับใช้แรงงานโจทก์โดยมิใช่เป็นการฝึกวิชาชีพ ขอให้ศาล บังคับจำเลยจ่ายเงินค่าใช้แรงงานให้แก่โจทก์ตามกฎหมายว่าด้วยค่าแรงงานขั้นต่ำ

ศาลแรงงานกลางตรวจคำฟ้องโจทก์แล้วมีคำสั่งไม่รับฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า คดีซึ่งอยู่ในอำนาจพิจารณา พิพากษาหรือมีคำสั่งของศาลแรงงานนั้น ได้แก่คดีดังบัญญัติไว้ใน พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานฯ มาตรา ๘ คือคดีพิพาทเกี่ยวด้วยสิทธิ หรือหน้าที่ตามสัญญาจ้างแรงงานหรือตามข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้าง ฯลฯ แต่ข้อเท็จจริงที่โจทก์บรรยายฟ้องเป็นเรื่องการบังคับใช้แรงงานมิได้เกิดจาก การตกลงจ้างระหว่างโจทก์จำเลย โจทก์และจำเลยมิได้มีความสัมพันธ์ ในฐานะลูกจ้างและนายจ้างซึ่งอยู่ในข่ายบังคับตามกฎหมายว่าด้วย การคุ้มครองแรงงานและกฎหมายว่าด้วยแรงงานสัมพันธ์ ข้อกล่าวหา ของโจทก์จึงมิใช่ข้อพิพาทเกี่ยวด้วยสิทธิหรือหน้าที่ตามสัญญาจ้างแรงงาน อันอยู่ในอำนาจพิจารณาพิพากษาหรือมีคำสั่งของศาลแรงงาน ที่ศาลแรงงานกลาง มีคำสั่งไม่รับฟ้องโจทก์ชอบแล้ว

พิพากษายืน