โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกันเล่นการพนันขันต่ออันเป็นการเล่นนอกจากที่กล่าวในมาตรา 4 พระราชบัญญัติการพนัน 2478 และไม่ใช่การเล่นที่ระบุชื่อและเงื่อนไขไว้ในกฎกระทรวง พนันเอาทรัพย์สินกันโดยไม่ได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติการพนัน 2478 มาตรา 4, 5, 6, 10, 12
ศาลชั้นต้นเห็นว่า ฟ้องโจทก์มิได้บรรยายว่าเล่นอย่างใดให้เพียงพอที่จำเลยจะเข้าใจข้อหาได้ เป็นฟ้องที่ไม่ถูกต้องให้ยกฟ้อง โดยเขียนข้อความดังกล่าวไว้หน้าฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ที่ศาลชั้นต้นสั่งไว้หน้าฟ้องดังกล่าวแล้วไม่ฝ่าฝืนประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 161 คำว่าขันต่อ มิได้มีชื่อระบุไว้ ดังที่แจ้งในบัญชีหมาย ก.ข. ท้ายพระราชบัญญัติ จะถือไม่ได้ว่า คำว่า ขันต่อ เป็นชื่อการพนันที่จำเลยต้องรู้ พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่ศาลชั้นต้นปฏิบัติเช่นนั้นถูกต้องแล้วตามมาตรา 161 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา หากคำว่าขันต่อจะเป็นชื่อของการเล่นการพนันจริง ก็ถือไม่ได้ว่า จำเลยต้องรู้ เหตุผลเป็นอย่างที่ศาลอุทธรณ์กล่าวไว้ โจทก์จึงต้องบรรยายฟ้องให้จำเลยรู้ว่า ขันต่อ นั้นคืออย่างไร เพื่อจำเลยจะได้เข้าใจข้อหาได้ มิฉะนั้นจำเลยก็รู้ไม่ได้ว่าต้องหาเรื่องไหน
พิพากษายืน