คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2428/2518

แม้ที่ดินที่อยู่ในบังคับสิทธิเก็บกินจะเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้เยาว์แต่ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1417 วรรคสองบัญญัติให้ผู้ทรงสิทธิเก็บกินมีอำนาจจัดการทรัพย์สิน และการฟ้องขับไล่ออกจากที่ดินและบ้านพิพาทที่อยู่ในบังคับสิทธิเก็บกินก็เป็นการจัดการทรัพย์สินอย่างหนึ่ง ดังนี้ ผู้ทรงสิทธิเก็บกินจึงมีอำนาจฟ้องขับไล่ได้เองโดยมิต้องได้รับอนุญาตจากศาลคดีเด็กเยาวชนเสียก่อน

โจทก์ซึ่งเป็นผู้ทรงสิทธิเก็บกินในขณะยื่นฟ้องย่อมมีอำนาจฟ้องขับไล่จำเลยซึ่งเป็นเพียงผู้อาศัยได้ แม้โจทก์จะมิได้มีคำบอกกล่าวให้คำเตือนแก่จำเลยก่อนยื่นฟ้องก็ไม่ทำให้ฟ้องของโจทก์ต้องเสียไปแต่อย่างใด

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นผู้ทรงสิทธิเก็บกินที่ดินโฉนดเลขที่ 5617 พร้อมสิ่งปลูกสร้าง บ้านเลขที่ 26 จำเลยเข้าอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กตั้งแต่พ.ศ. 2507 บัดนี้โจทก์ไม่ประสงค์จะให้จำเลยอยู่อาศัยต่อไป ขอบังคับให้จำเลยและบริวารออกไปพร้อมกับส่งมอบบ้านคืนโจทก์

จำเลยให้การว่า ที่ดินและบ้านกว้าง 2 วา ยาว 2 วา และทางเดินกว้าง 1 วา ยาว 40 วา ซึ่งเป็นที่ดินส่วนหนึ่งในโฉนดเลขที่ 5617 เป็นกรรมสิทธิ์ของจำเลยโดยทางครอบครองปรปักษ์มากกว่า 10 ปี

ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลยพร้อมบริวารออกจากที่พิพาทให้ส่งมอบบ้านให้แก่โจทก์

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่า จำเลยอยู่ในบ้านหลังเล็กในฐานะผู้อาศัยฉันญาติมิใช่ดังที่จำเลยอ้างว่าครอบครองเป็นปรปักษ์ต่อเจ้าของ ที่ดินและเรือนพิพาทจึงไม่ตกเป็นกรรมสิทธิ์ของจำเลย

จำเลยฎีกาเรื่องอำนาจฟ้องว่า โจทก์มีสิทธิเก็บกินโดยอาศัยสิทธิของผู้เยาว์ต้องได้รับอนุญาตจากศาลคดีเด็กและเยาวชนกลางเสียก่อนจึงจะฟ้องคดีได้ นั้น ศาลฎีกา เห็นว่าตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1417 วรรคสอง บัญญัติว่า "ผู้ทรงสิทธิเก็บกินมีอำนาจจัดการทรัพย์สิน" การฟ้องขับไล่ออกจากที่ดินและบ้านพิพาท เป็นการจัดการทรัพย์สินอย่างหนึ่ง ผู้ทรงสิทธิเก็บกินจึงมีอำนาจฟ้องขับไล่จำเลยโดยมิพักต้องได้รับอนุญาตจากศาลคดีเด็กและเยาวชนกลางเสียก่อน

จำเลยฎีกาต่อไปว่า คำบอกกล่าวให้คำเตือนก่อนฟ้องคดีขับไล่ตามเอกสารหมาย จ.4 โจทก์ออกหนังสือดังกล่าวในขณะที่โจทก์ยังมิได้จดทะเบียนสิทธิเก็บกิน ขณะโจทก์ออกหนังสือยังไม่เป็นเจ้าหนี้ ตามนัยแห่งมาตรา 204 ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ นั้น ศาลฎีกาเห็นว่า การฟ้องขับไล่ให้ออกจากที่พิพาท เมื่อโจทก์เป็นผู้ทรงสิทธิเก็บกินในขณะยื่นฟ้อง แม้ไม่ได้มีคำบอกกล่าวให้คำเตือนแก่จำเลยก่อนยื่นฟ้องก็ไม่ทำให้ฟ้องของโจทก์ต้องเสียไปแต่อย่างใด

พิพากษายืน