คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 243/2482

จำเลยเคยฟ้องโจทก์เรียกที่ดินรายพิพาท ศาลตัดสินให้จำเลยชนะโดยวินิจฉัยว่าโจทก์ไม่มีสิทธิในที่รายนี้คดีถึงที่สุดแล้วโจทก์จะกลับมาฟ้องจำเลยเรียกที่ดินคืนโดยอ้างว่าตนมีสิทธิอยู่ดังเดิมนั้นมิได้

โจทก์ฟ้องเรียกที่ดินคืนจากจำเลยฐานลาภมิควรได้

ศาลฎีกาตัดสินว่าปัญหาในเบื้องต้นมีว่าที่ดินรายพิพาทเป็นทรัพย์ที่จำเลยได้มาโดยปราศจากมูลที่จะอ้างกฎหมายได้หรือมิใช่ข้อนี้ได้ความว่าโจทก์มิได้ฟ้องเอาทรัพย์รายนี้โดยอ้างพินัยกรรม จำเลยซึ่งเป็นโจทก์ฟ้องโจทก์ในคดีนี้ ก็มิได้ฟ้องเรียกส่วนของ ส.ที่ยกให้มารดาจำเลยด้วย การที่จำเลยได้ทรัพย์นี้มาก็โดยทางมฤดก อนึ่งในคดีก่อนศาลก็ได้พิพากษาแล้วว่าโจทก์ไม่มีสิทธิในที่ดินรายนี้ โจทก์จะอ้างว่าตนมีสิทธิอยู่ดังเดิมเป็นการรื้อฟื้นเอาคดีเสร็จเด็ดขาดแล้วมากล่าวอีก ศาลล่างทั้ง ๒ ให้ยกฟ้องโจทก์ชอบแล้ว ยืนตาม