คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2483/2543

ในคดีผิดสัญญาประกันต่อศาล ศาลชั้นต้นสั่งปรับผู้ประกันผู้ประกันนำตัวจำเลยมาส่งศาลและยื่นคำร้องขอลดค่าปรับ ศาลชั้นต้นนัดไต่สวน ถึงวันนัดผู้ประกันไม่ไปศาล ศาลชั้นต้นสั่งว่าผู้ประกันไม่ติดใจขอลดค่าปรับและจำหน่ายคดี ต่อมาผู้ประกันยื่นคำร้องขอลดค่าปรับเข้ามาใหม่ ศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน คำวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์เป็นที่สุด ผู้ประกันจะฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ต่อไปอีกไม่ได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 119

คดีสืบเนื่องจากโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ (กัญชา) ผู้ประกันได้ประกันตัวจำเลยไปในระหว่างการพิจารณาโดยศาลชั้นต้นตีราคาประกัน 100,000 บาท ต่อมาศาลชั้นต้นสั่งปรับผู้ประกัน 100,000 บาท เพราะจำเลยหลบหนีไม่ไปศาลตามกำหนดนัด ต่อมาผู้ประกันยื่นคำร้องขอส่งตัวจำเลยและขอให้นัดไต่สวนเพื่อลดค่าปรับผู้ประกัน ศาลชั้นต้นสั่งนัดไต่สวนคำร้องขอลดค่าปรับในวันที่ 27เมษายน 2536 ครั้นถึงวันนัดไต่สวนคำร้องโจทก์และผู้ประกันไม่ไปศาลศาลสั่งในรายงานกระบวนพิจารณาถือว่าผู้ประกันไม่ติดใจที่จะดำเนินการขอลดค่าปรับอีกต่อไปและจำหน่ายคดี

ต่อมาเมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม 2542 ผู้ประกันยื่นคำร้องขอลดค่าปรับเข้ามาใหม่ ศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้อง

ผู้ประกันอุทธรณ์ขอให้ลดค่าปรับ

ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษายืน

ผู้ประกันฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "คดีนี้เป็นกรณีผิดสัญญาประกันต่อศาลศาลชั้นต้นสั่งปรับผู้ประกัน ผู้ประกันนำตัวจำเลยมาส่งศาลและยื่นคำร้องขอลดค่าปรับ ศาลชั้นต้นนัดไต่สวน ถึงวันนัดโจทก์และผู้ประกันไม่ไปศาล ศาลชั้นต้นสั่งว่าผู้ประกันไม่ติดใจ ขอลดค่าปรับและจำหน่ายคดี ต่อมาผู้ประกันยื่นคำร้องขอลดค่าปรับเข้ามาใหม่ศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้อง เมื่อศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษายืน เช่นนี้ผู้ประกันจึงฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 3 ต่อไปอีกไม่ได้เนื่องจากประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 119บัญญัติว่า คำวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์ภาค 3 ให้เป็นที่สุด ที่ศาลชั้นต้นรับฎีกาของผู้ประกันมาจึงเป็นการไม่ชอบ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย"

พิพากษายกฎีกาของผู้ประกัน