คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 250/2509

การที่ศาลไม่อนุญาตให้โจทก์ดำเนินคดีอย่างคนอนาถาในชั้นอุทธรณ์ และโจทก์อุทธรณ์คำสั่ง ศาลอุทธรณ์สั่งยืน และว่าถ้าจะอุทธรณ์ให้วางเงินค่าธรรมเนียมภายใน 7 วัน แต่โจทก์ไม่วางเงินค่าธรรมเนียม กลับฎีกาคำสั่งศาลอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับเพราะคำสั่งศาลอุทธรณ์ถึงที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 156 โจทก์อุทธรณ์คำสั่งต่อศาลฎีกา ศาลฎีกาสั่งว่าคำสั่งศาลอุทธรณ์ถึงที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 156 โจทก์จึงกลับมาร้องต่อศาลชั้นต้นขอให้รับฟ้องอุทธรณ์อีก ศาลชั้นต้นให้ยกคำร้อง โจทก์อุทธรณ์คำสั่ง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ดังนี้ กรณีต้องด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 คำสั่งศาลอุทธรณ์เป็นที่สุด.

โจทก์ฟ้องว่าขอดำเนินคดีอย่างคนอนาถาโดยขอยกเว้นค่าธรรมเนียมเฉพาะค่าขึ้นศาล ศาลแพ่งพิจารณาคดีแล้วพิพากษายกฟ้อง

โจทก์ยื่นคำร้องขออุทธรณ์อย่างคนอนาถา ศาลแพ่งสั่งว่าคดีไม่มีเหตุผลสมควรที่จะอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา ๑๕๕ ให้ยกคำร้อง หากประสงค์จะอุทธรณ์ ให้นำเงินค่าธรรมเนียมมาชำระภายใน ๑๐ วัน

โจทก์อุทธรณ์คำสั่ง

ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งว่าไม่มีเหตุสมควรให้อุทธรณ์อย่างอนาถา ให้ยกคำร้อง ถ้าประสงค์จะอุทธรณ์ให้วางเงินค่าธรรมเนียมภายใน ๗ วัน

โจทก์ไม่วางเงินค่าธรรมเนียมตามคำสั่งศาลอุทธรณ์แต่ได้ฎีกาคัดค้านคำสั่งศาลอุทธรณ์

ศาลแพ่งสั่งว่าคำสั่งศาลอุทธรณ์ถึงที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา ๑๕๖ ไม่รับฎีกา

โจทก์อุทธรณ์คำสั่งที่ไม่รับฎีกา

ศาลแพ่งสั่งให้โจทก์ปฏิบัติตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา ๒๓๔ คือให้นำเงินค่าฤชาธรรมเนียมมาวางศาลและนำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ถูกต้องภายในกำหนดเสียก่อน โจทก์ปฏิบัติตามคำสั่งศาลแพ่งโดยนำบุคคลมาค้ำประกัน ศาลแพ่งจึงส่งคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไปศาลฎีกา

ศาลฎีกาสั่งว่า คำสั่งศาลอุทธรณ์ถึงที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๑๕๖ ให้ยกคำร้อง

โจทก์ร้องต่อศาลแพ่งขอให้รับฟ้องอุทธรณ์ของโจทก์ดำเนินการต่อไป

ศาลแพ่งสั่งว่า โจทก์มิได้วางเงินค่าธรรมเนียมภายใน ๗ วันตามคำสั่งศาลอุทธรณ์ ให้ยกคำร้อง

โจทก์อุทธรณ์คำสั่งศาลแพ่ง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์ไม่นำเงินค่าธรรมเนียมศาลมาชำระในการฟ้องอุทธรณ์ภายในระยะเวลาที่ศาลกำหนด คดีถึงที่สุด ศาลแพ่งจึงสั่งยกคำร้องไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์ โจทก์อุทธรณ์ขอให้รับอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นชอบกับศาลแพ่ง กรณีจึงต้องด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๓๖ คำสั่งศาลอุทธรณ์เป็นที่สุด ให้ยกฎีกาของโจทก์.