คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 251/2481

เจ้าพนักงานเรียกเงินจากผู้ถูกจับการพะนันเมื่อได้เงินแล้วก็ปล่อยตัวไป ทั้งผู้รับและผู้ให้มีความผิดฐานรับและให้สินบนโดยไม่ต้องคำนึงว่าข้อที่ถูกว่านั้นจะเป็นความผิดจริงหรือไม่

ได้ความว่านายรุ่มจำเลยเป็นสาระวัตรกำนัน ไปจับนางหิดนางแช่นจำเลยโดยหาว่าเล่นการพะนันโดยมิได้รับอนุญาตเมื่อคุมตัวไปตามทาง นางหิดพูดว่าไม่ได้เล่นอย่าเอาเรื่องเลย นายรุ่มเรียกเงินคนละ ๑๐ บาท แต่ได้ไปคนละ ๓ บาทแล้วนายรุ่มก็ปล่อยตัวนางหิดนางแช่นไป

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ลงโทษจำเลยทั้ง ๓ ตาม ม.๑๒๖,๑๓๘

นายรุ่มฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าที่จำเลยคัดค้านว่าโจทก์มีแต่พะยานบอกเล่านั้น แม้โจทก์จะไม่มีประจักษ์พะยาน คดีโจทก์ก็มีพะยานพฤติเหตุแวดล้อมกรณี ซึ่งฟังลงโทษจำเลยได้ ส่วนข้อที่ว่าจำเลยไม่มีผิดฐานให้สินบนนั้น ศาลฎีกาเห็นว่าหญิง ๒ คนนั้นให้เงินแก่นายรุ่มเพราะถูกจับเล่นการพะนัน เพื่อไม่ให้เจ้าพนักงานทำการตามหน้าที่ ส่วนการเล่นการพะนันจะเป็นผิดหรือไม่เป็นอีกปัญหาหนึ่ง ไม่ทำให้จำเลยพ้นผิดได้ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง