คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 251/2489

ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย 2 ปี ตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 256 ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าจำเลยผิดตาม มาตรา254 จำคุก 1 ปี โจทก์ฎีกาเฉพาะปัญหาข้อกฎหมายขอให้ลงโทษจำเลยตาม มาตรา 256 เมื่อศาลฎีกาเห็นว่าฎีกาโจทก์เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ไม่ต้องพิจารณาฎีกาโจทก์ต่อไป

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทำร้ายร่างกายนายแสงถูกศรีษะถึงบาดเจ็บสาหัสถึงทุพพลภาพ ประกอบด้วยทุกข์เวทนากล้าเกินกว่า 20 วัน และไม่สามารถประกอบการหาเลี้ยงชีพได้เพราะความทุพพลภาพหรือพยาธินั้นเกินกว่า20 วัน ขอให้ลงโทษ

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นเห็นว่า ผู้ถูกทำร้ายต้องนอนรักษาบาดแผลอยู่เกินกว่า 20 วัน และไม่ประกอบการหาเลี้ยงชีพได้โดยปกติเพราะพยาธินั้นเกินกว่า 20 วัน พิพากษาลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 256 จำคุก 2 ปี

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่า นายแสงถูกทำร้ายแล้วยังไล่ตามจำเลยไปได้ และเดินไปแจ้งความผู้ใหญ่บ้านและกำนันได้อาการเจ็บบาดแผลของนายแสงไม่ถึงทุพพลภาพ ที่ว่าทำงานไม่ได้เกินกว่า 20 วัน ก็ไม่ปรากฏว่านายแสงมีอาชีพอย่างไร เพื่อประกอบการวินิจฉัยพิพากษาแก้จำคุก 1 ปี ตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254

โจทก์ขอฎีกาเป็นข้อกฎหมายว่า ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับบาดแผลโจทก์นำสืบได้ความแล้วว่า ผู้เสียหายมีอาชีพทางทำนา ทำงานไม่ได้กว่า 20 วัน ขอให้ลงโทษตามมาตรา 256

ศาลฎีกาเห็นว่า ฎีกาโจทก์เป็นการเถียงข้อเท็จจริงที่ศาลอุทธรณ์ชี้ขาดมา ไม่ใช่ฎีกาในข้อกฎหมาย ไม่ต้องพิจารณาฎีกาโจทก์ต่อไปจึงพิพากษายืนตาม